Język markiski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ʻEo ʻenana / ʻEo ʻenata
Obszar

Markizy, Tahiti

Liczba mówiących

ok. 8 tys.[1][2]

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-2 map
Glottolog marq1246
WALS mrq
Dialekty
ISO 639-3: mrq – północnomarkiski
ISO 639-3: mqm – południowomarkiski
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język markiski (ʻEo ʻenana / ʻEo ʻenata) – język z grupy języków polinezyjskich z wielkiej rodziny austronezyjskiej, używany przez około 8 tys.[1][2] rdzennych mieszkańców Wysp Markizów na Oceanie Spokojnym. Tworzy kontinuum dialektów, zwykle dzielone na dwie grupy: dialekty północnomarkiskie (używane na wyspach Ua Pu i Nuku Hiva) i południowomarkiskie (wyspy Hiva Oa, Tahuata i Fatu Hiva). Dialekt z wyspy Ua Huka ma charakter przejściowy (wykazuje cechy obu grup).

Większość użytkowników tego języka posługuje się także językiem francuskim[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marquesan, North, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marquesan, South, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).