Język moken
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. (2007, Mjanma) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mwt | ||
| IETF | mwt | ||
| Glottolog | moke1241, moke1242 | ||
| Ethnologue | mwt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język moken – język austronezyjski używany w Archipelagu Mergui u wybrzeży Birmy, przez członków ludu Moken. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 4 tys. mieszkańców tego kraju[1]. Dzieli się na szereg dialektów: jait, lebi, niawi i dung, przy czym dialekt dung został najlepiej opisany. Dodatkowe dwa dialekty – kɔ̀ʔ surin (jadiak północny) i rawai (jadiak południowy) – są używane w Tajlandii[2].
Nie jest dobrze wzajemnie zrozumiały z blisko spokrewnionym językiem moklen, używanym wyłącznie w Tajlandii[2]. Stosunek obu języków do języków malajskich i czamskich pozostaje niejasny. Przypuszczalnie tworzą z nimi wspólną grupę[3].
Użytkownicy tego języka komunikują się również w innych językach, takich jak birmański i tajski[1][4]. Język moken wykazuje wpływy obu tych języków[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Moken, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-29] (ang.).
- ↑ a b Michael D. Larish: Moken and Moklen. W: K. Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 513–533. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
- ↑ a b Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: A historical perspective. W: K. Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 5381416. (ang.).
- ↑ Narumon Arunotai, Bridging the gap between the rights and needs of indigenous communities and the management of protected areas : case studies from Thailand : Surin Islands National Marine Park and the Moken, Tarutao National Marine Park and the Urak Lawoi, Bangkok: UNESCO Asia and Pacific Regional Bureau for Education, 2007, s. 56, ISBN 92-9223-116-2, OCLC 299154043 (ang.).