Język nganasański
| Obszar |
Rosja (Tajmyrskij Dołgano-Nienieckij rajon, Krasnojarskiego Kraju) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
125 (2010)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nio | ||
| IETF | nio | ||
| Glottolog | ngan1291 | ||
| Ethnologue | nio | ||
| WALS | nga | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nganasański, także: tawgijski, tawgijsko-samojedzki – język z grupy języków samojedzkich (rodzina uralska), najbardziej wysunięty na wschód język tej grupy[2]. Najbliżej spokrewniony z językiem nienieckim. Jest używany przez Nganasan, lud zamieszkujący kilka osad na północy Kraju Krasnojarskiego w Tajmyrskim Okręgu Autonomicznym. Jest językiem zanikającym; spośród około 900 żyjących obecnie na terenie Federacji Rosyjskiej Nganasan tylko nieco ponad 100 osób potrafi posługiwać się językiem ojczystym[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Население Российской Федерации по владению языками. gks.ru. [dostęp 2022-02-13]. (ros.).
- ↑ Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, s. 259, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nganasan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).