Język puxian
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
2,5 mln[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | cpx | ||
IETF | cpx | ||
Glottolog | puxi1243 | ||
Ethnologue | cpx | ||
SIL | cpx | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język puxian (chiń. 莆仙话; pinyin Púxiān huà), nazywany też Xinghua – język z grupy min języków chińskich. Nazwa jest kombinacją pierwszych sylab nazw miasta Putian (莆田市) i powiatu Xianyou (仙游县). Używany jest przez ok. 2,5 mln osób głównie w chińskiej prowincji Fujian, a także Singapurze i Malezji[1]. Użytkownicy języka określani są mianem Henghua (兴化/ 興化).
W użyciu jest także język mandaryński[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Język puxian posiada 7 tonów. Różni się od większości dialektów minnan następującymi cechami:
- Samogłoska 'a' przeszła w większości przypadków w 'o'. Np. 腳 (Noga) Ka > Ko.
- Samogłoska 'ư' /ɯ/ przeszła w 'ü'. Np. 魚 (Ryba) Hu > Hü.
- Samogłoska 'eng' przeszła w /uŋ/. Np. 湯 (Zupa) Teng > Toong.
- Samogłoska /e/ przeszła w 'o'. Np. 馬 (Koń) Be > Bo.
- Samogłoska 'i' przeszła w 'a', Np. 病 (Chory) Bi > Ba.
- Samogłoska 'io' przeszła w 'iao', Np. 笑 (Śmiech) Cio > Ciao.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Chinese, Pu-Xian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-03-23] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chinese, Pu-Xian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-11-05] (ang.).