Język touo
| Obszar |
południowa część wyspy Rendova (Prowincja Zachodnia, Wyspy Salomona) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2 tys. (1999) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tqu | ||
| IETF | tqu | ||
| Glottolog | touo1238 | ||
| Ethnologue | tqu | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język touo, także: baniata, lokuru, mbaniata – język używany w Prowincji Zachodniej (Wyspy Salomona), w południowej części wyspy Rendova. Według danych z 1999 roku posługuje się nim blisko 2 tys. osób[1].
W odróżnieniu od większości języków Wysp Salomona nie należy do rodziny austronezyjskiej. Wraz z językami lavukaleve, bilua i savo został zaliczony do języków centralnych Wysp Salomona[2]. Niemniej część badaczy uważa go za izolat, nie uznając pokrewieństwa tych języków[3]. Niegdyś znalazł się też w propozycji rodziny wschodniopapuaskiej[4][5].
Wyróżnia się dwa główne dialekty: mbaniata i lokuru[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Touo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-27] (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Central Solomons, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ Hammarström 2018 ↓, s. 306–307, 307–308.
- ↑ Tryon i Hackman 1983 ↓, s. 42.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 576.
- ↑ Tryon i Hackman 1983 ↓, s. 20.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-138-82105-7, ISBN 978-1-317-61091-5, OCLC 1000447105 (ang.).
- Darrell T. Tryon, B.D. Hackman, Solomon Islands Languages: An Internal Classification, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1983 (Pacific Linguistics C-72), DOI: 10.15144/PL-C72, ISBN 0-85883-292-5, OCLC 12556713 [dostęp 2023-09-24] (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 (ang.).