Języki centralnych Wysp Salomona
| Obszar | |
|---|---|
| Podział |
• język bilua |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki centralnych Wysp Salomona – rodzina językowa z Wysp Salomona, obejmująca cztery języki papuaskie.
Są odrębne od pozostałych autochtonicznych języków regionu, jako jedyne nie dają się sklasyfikować jako oceaniczne (austronezyjskie)[1]. Istnienie tej rodziny językowej zostało stwierdzone w 1908 r. przez językoznawcę Wilhelma Schmidta. Dowody na pokrewieństwo tych języków są mocno ograniczone. Dunn i Terrill (2012) twierdzą, że po wykluczeniu pożyczek o podłożu oceanicznym języki te nie wykazują pokrewieństwa na płaszczyźnie słownikowej[2].
Stephen Wurm (1972) zaliczył je do zaproponowanej grupy wschodniopapuaskiej[3].
Klasyfikacja[4][edytuj | edytuj kod]
- Języki papuaskie
- Języki centralnych Wysp Salomona
- język bilua [blb]
- język lavukaleve [lvk]
- język savosavo [svs]
- język touo [tqu]
- Języki centralnych Wysp Salomona
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 861
- ↑ Michael Dunn, Angela Terril, Assessing the lexical evidence for a Central Solomons Papuan family using the Oswalt Monte Carlo test, „Diachronica”, 29 (1), 2012, s. 1–27, DOI: 10.1075/dia.29.1.01dun (ang.).
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 862
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Central Solomons, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tonya Stebbins, Bethwyn Evans, Angela Terrill: The Papuan languages of Island Melanesia. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 775–894, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-007. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).