Język wschodniofutuński
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. (2014, Wallis i Futuna)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | fud | ||
| IETF | fud | ||
| Glottolog | east2447 | ||
| Ethnologue | fud | ||
| WALS | fue | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wschodniofutuński[2] lub futuna[1] (Faka futuna) – język austronezyjski używany na wyspach Futuna (Hoorn) (francuskie terytorium zależne Wallis i Futuny)[1].
Według danych z 2015 r. posługuje się nim blisko 4 tys. mieszkańców terytorium. Dodatkowo pewni jego użytkownicy zamieszkują Nową Kaledonię[1]. W latach 80. XX w. odnotowano, że w Nowej Kaledonii nie jest szeroko używany przez młodsze grupy wiekowe[3].
Zróżnicowanie wewnętrzne dotyczy elementów leksyki, morfologii i fonetyki[4].
W użyciu jest również język francuski[1]. W komunikacji ponadlokalnej przyjął się też język walisyjski[5].
W 1878 r. wydano pierwszy słownik wschodniofutuńsko-francuski (Dictionnaire futunien-franc̦ais), wraz z pewnymi danymi gramatycznymi[6][7]. Na bazie tej publikacji sporządzono nowszy słownik z 1986 r.[5] W dalszym okresie szeroko zakrojone badania nad językiem prowadziła Claire Moyse-Faurie[6], autorka słownika (1993)[8] i opracowania gramatycznego (1997)[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Futuna, East, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Huptyś 2014 ↓, s. 79.
- ↑ Rensch 1986 ↓, s. vii.
- ↑ Moyse-Faurie 1993 ↓, s. 22–24.
- ↑ a b Rensch 1986 ↓, s. vi.
- ↑ a b Darrell Tryon, Review of Grammaire du Futunien, „Oceania”, 70 (2), 1999, s. 200–201, ISSN 0029-8077, OCLC 9973445340, JSTOR: 40331740 [dostęp 2023-10-07] (ang.).
- ↑ Isidore Grézel, Dictionnaire Futunien-Français: avec notes grammaticales, Paris: Maisonneuve et cie, 1878, OCLC 18365862 [dostęp 2023-10-07] (fr.).
- ↑ Moyse-Faurie 1993 ↓.
- ↑ Claire Moyse-Faurie, Grammaire du futunien, Nouméa: Centre de documentation pédagogique Nouvelle-Calédonie, 1997, ISBN 2-913090-02-8, OCLC 40443865 [dostęp 2023-10-07] (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szymon Huptyś, Języki antypodów. Współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 [dostęp 2023-10-07] (pol.).
- Claire Moyse-Faurie, Dictionnaire futunien-français: avec index français-futunien, Paris: Société d'études linguistiques et anthropologiques de France, 1993 (Langues et cultures du Pacifique, 8), ISBN 2-87723-070-8, OCLC 31595147 [dostęp 2023-10-07] (fr.).
- Karl H. Rensch (red.), Tikisionalio Fakafutuna-Fakafalani. Dictionnaire Futunien-Français, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1986 (Pacific Linguistics C-90), DOI: 10.15144/PL-C90, ISBN 0-85883-348-4, OCLC 15509782 [dostęp 2023-10-07] (fr.).