Jamska Grań
Jamska Grań[1] lub Jamski Grzebień[2] (słow. Jamský hrebeň) – boczna grań odchodząca od głównej grani odnogi Krywania na południe w głównym wierzchołku Krótkiej w słowackich Tatrach Wysokich. Grań o długości pomiędzy 1,5[1] a 2[2] km oddziela Dolinę Ważecką od Doliny Suchej Ważeckiej[3]. Nazwa grani pochodzi od Jam. U jej zachodnich podnóży znajduje się Zielony Staw Ważecki. Przez grań tę, a także przez otaczające ją doliny nie prowadzi żaden szlak turystyczny[4]. Sama grań natomiast dobrze widoczna jest z podejścia niebieskim szlakiem turystycznym na Krywań przez Pawłowy Grzbiet. W grani kolejno, w kierunku od wierzchołka Krótkiej na południe wyróżnia się następujące obiekty[5]:
- Wyżnia Krótka Szczerbina (Vyšná Krátka priehyba, ok. 2295 m[4]),
- Jamskie Turnie, dawniej Handlowe Turnie (Jamské veže):
- Wielka Jamska Turnia (Veľká jamská veža, ok. 2300 m[4]),
- Jamska Przehyba (Jamská priehyba),
- Pośrednia Jamska Turnia (Prostredná jamská veža),
- Pośrednia Jamska Szczerbina (Prostredná jamská štrbina),
- Pośrednia Jamska Przehyba (Prostredná jamská priehyba),
- Jamskie Zęby (Jamské zuby),
- Skrajna Jamska Przehyba (Predná jamská priehyba),
- Skrajna Jamska Turnia (Predná jamská veža, ok. 2220 m[4]),
- Skrajna Jamska Szczerbina (Predná jamská štrbina),
- Krótka Szczerbina (Krátka štrbina, ok. 2175 m[4]),
- Mała Krótka (Krátka veža, 2197 m) – turnia o dwóch wierzchołkach rozdzielonych Krótkim Karbem (Krátky zárez)[2],
- Krótka Przehyba (Krátka priehyba),
- Krótka Czuba (Krótki Kopiniak[4], Krátky hrb),
- Szczerbina pod Czubą (Štrbina pod hrbom),
- Krótka Turniczka (Krátka vežička),
- Szczerbina nad Kopą (Štrbina nad kopou),
- Krótka Kopa (Krátka kopa),
- Szczerbina pod Kopą (Štrbina pod kopou),
- Zadnia Jamska Turniczka (Zadná jamská vežička),
- Jamska Przełęcz (Jamské sedlo, ok. 2065 m[4]),
- Skrajna Jamska Turniczka (Predná jamská vežička),
- Mała Jamska Przehyba (Malá jamská priehyba),
- Jamska Kopa (Jamská kopa, 2079 m[4]) – wzniesienie o dwóch wierzchołkach rozdzielonych Jamskim Karbem (Jamský zárez)[2].
- ↑ a b Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 385. ISBN 978-83-60078-05-1.
- ↑ a b c d Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 337. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ a b c d e f g h Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2009-10-05].