Przejdź do zawartości

Jan Siuzdak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Siuzdak
Sługa Boży, prezbiter
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1898
Hucisko

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1942
Zamek Hartheim

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1926

Jan Siuzdak (ur. 17 lipca 1898 w Hucisku, zm. 18 listopada[1] 1942 na Zamku Hartheim) – polski prezbiter katolicki, krzewiciel oświaty i rozwoju gospodarczego wsi leżących na terenie gminy Wołkowyja (obecnej gmina Solina), Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik[2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z wielodzietnej rodziny zamieszkałej w Hucisku[2]. Był synem Jakuba i Anny[4]. Ukończył szkołę podstawową w Łańcucie i gimnazjum w Rzeszowie[5], a następnie odbył służbę wojskową w Wojsku Polskim[2]. Studia podjął wstępując do seminarium duchownego[2]. Ukończywszy Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu w 1926 przyjął sakrament święceń kapłańskich[2]. W 1931 skierowany został do administrowania parafią w Wołkowyi, której został proboszczem[2]. Realizował powołanie inicjując działania aktywizujące środowisko pobliskich wiosek dekanatu Solina[2]. Był inicjatorem budowy lokalnych dróg i szkół, organizatorem kwest na rzecz ich wyposażenia, a także zgodnie z głoszoną zasadą:

„Trzeba nieść pomoc każdemu choremu człowiekowi, czy jest Żydem, czy Ukraińcem, czy Polakiem, bo to jest człowiek”

pomagał bezdomnym i chorym[2]. Organizował dożywianie i kolonie dla dzieci ucząc odpowiedzialności za dobro wspólne, poszanowania drugiego człowieka i patriotyzmu[2]. Podczas swojej posługi współpracował ze starostą leskim dr. Romanem Gąsiorowskim[6].

W czasie okupacji niemieckiej zaangażowanie w działalność dobroczynną i społeczną doprowadziło w kwietniu 1940 do aresztowania Jana Siuzdaka[2]. Więziony był w Baligrodzie, od 3 kwietnia do 20 czerwca 1940 w więzieniu w Sanoku[4], a następnie wywieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie nadano mu numer 22536[1]. Stamtąd został przetransportowany w tzw. transporcie inwalidów na Zamek Hartheim, w którym znajdowało się centrum eutanazyjne i w którym zginął 18 listopada 1942 roku[7].

Był jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[8][9].

Sługa Boży Jan Siuzdak został patronem zespołu szkół w Wołkowyi[5]. Jego nazwisko znalazło się na tablicy upamiętniającej zamordowanych kapłanów diecezji przemyskiej wmurowanej w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu[10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Droga Krzyżowa ks. Jana Siuzdaka. Zespół Szkół im. ks. Jana Siuzdaka ul. Szkolna 7 38 – 613 Wołkowyja. [dostęp 2015-06-08].
  2. a b c d e f g h i j Janusz Wójtowicz: Pod patronatem Sługi Bożego. Tygodnik Niedziela, Edycja przemyska, 47/2007. [dostęp 2015-06-08].
  3. MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 79. [dostęp 2015-06-08]. (ang.).
  4. a b Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939-1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 83 (poz. 791).
  5. a b Nasz Patron. Zespół Szkół im. ks. Jana Siuzdaka ul. Szkolna 7 38 – 613 Wołkowyja. [dostęp 2015-06-08].
  6. Stanisław Szczepański: Patron szkoły. zswolkowyja.pl. [dostęp 2018-03-27].
  7. Jan Siuzdak. 18.11.2021. [dostęp 2021-11-18].
  8. Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-06-08].
  9. Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-06-08].
  10. Przemyśl – tablica upamiętniająca zamordowanych kapłanów diecezji przemyskiej. 04.07.2014. [dostęp 2015-06-08].