Jan Bukowski
|
||
| Data i miejsce urodzenia | 1873 Nowy Sącz albo Barszczowice |
|
| Data i miejsce śmierci | 1938 lub 1943 Nowy Targ |
|
| Narodowość | Polska | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo, grafika, witraż | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Jan Bukowski (ur. 1873 w Nowym Sączu (według innych źródeł w Barszczowicach[1]), zm. 1938 w Nowym Targu, według innych źródeł w 1943[2]) – artysta, ilustrator, malarz, rysownik i witrażysta związany z nurtem Młodej Polski. Najbardziej znany z działalności artystycznej na polu typografii oraz ilustracji książkowej.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Monachium, Paryżu i we Włoszech. Był członkiem PSS Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana. Od 1904 był kierownikiem artystycznym drukarni UJ, a od 1912 profesorem Szkoły Przemysłu Artystycznego w Krakowie, którą założył wspólnie z bratem. Współpracował z wieloma artystami Młodej Polski, w tym ze Stanisławem Wyspiańskim.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1929)[3].
Ważniejsze dzieła[edytuj]
- W 1919 roku wykonał polichromię nawy głównej o sklepieniu kolebkowym i naw bocznych w Sanktuarium Krzyża Świętego Ojców Cystersów w Krakowie-Mogile.
- W 1918 zaprojektował mozaiki zdobiące stiukowe wnętrze konchy neorenesansowego ołtarza głównego w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie.
- W kościele pw. św. Kazimierza w Nowym Sączu wykonał obrazy w skrzydłach tryptyku, obraz główny oraz zaprojektował ołtarz.
- W 1926 roku wykonał polichromie w Domku loretańskim w Krakowie.
-
Okładka Jana Bukowskiego do Apokryfów Radlińskiego, 1905.
-
Mozaika w rogu Domu Suskiego w Krakowie nad portalem wejściowym zaprojektowana przez Jana Bukowskiego, Kraków pl. Dominikański 6, 1909.
-
polichromia na sklepieniu w Bazylice OO Jezuitów w Krakowie z lat 1914-1918
Przypisy[edytuj]
- ↑ M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
- ↑ Bukowski Jan – WIEM, darmowa encyklopedia
- ↑ 27 listopada 1929 „za zasługi na polu działalności artystycznej” M.P. z 1929 r. Nr 278, poz. 644
Bibliografia[edytuj]
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
