Przejdź do zawartości

Jan Fajęcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Fajęcki
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 2012
Warszawa

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Order Uśmiechu
Grób Jana Fajęckiego na cmentarzu Powązkowskim

Jan Paweł Fajęcki (ur. 30 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 2012 tamże) – polski ekonomista, wydawca i wykładowca, dyrektor Wydawnictwa SD "Epoka" (od 1960), poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1985).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Apolinarego i Marty. Ukończył studia ekonomiczne na SGH i SGPiS. W 1945 podjął pracę w Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. Od 1953 zatrudniony w Wydawnictwie Przemysłu Poligraficznego oraz Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1960 objął obowiązki dyrektora, a później przewodniczącego Zarządu i redaktora naczelnego Wydawnictwa Stronnictwa Demokratycznego "Epoka". Wykładał w Katedrze Ekonomiki Pracy SGPiS, będąc jednocześnie wykładowcą poligrafii na Politechnice Warszawskiej.

W 1962 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, zasiadał w Stołecznym oraz (w latach 1973–1985) w Centralnym Komitecie partii. Od 1976 był członkiem prezydium CK SD, w tym od 1981 jego wiceprzewodniczącym i członkiem Sekretariatu. W latach 1980–1985 pełnił mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji. Pełnił obowiązki członka Komisji: Kultury i Sztuki (później: Kultury) oraz Spraw Zagranicznych (jako wiceprzewodniczący). Od 1980 do 1981 był sekretarzem Klubu Poselskiego SD, a od kwietnia 1981 przewodniczył Klubowi, będąc z jego ramienia członkiem Konwentu Seniorów.

Założył spółkę wydawniczą "Patria", przygotowującą materiały pomocnicze dla uczniów i studentów.

Działał w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz Polskim Towarzystwie Ekonomicznym. Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy[1] oraz Krzyżami Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1955)[2], Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3], a także Orderem Uśmiechu.

Ojciec dwóch córek – Aleksandry Fajęckiej i Ewy Fajęckiej-Dembińskiej.

Zmarł 4 sierpnia 2012 w Warszawie i 8 sierpnia został pochowany na warszawskich Powązkach[4] (kwatera 267-1-1)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista odznaczonych, "Kurier Polski", nr 88 z 4–6 maja 1984, s. 2
  2. M.P. z 1955 r. nr 89, poz. 1086
  3. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387
  4. Nekrolog na stronie "Gazety Wyborczej". 2012-08-07. [dostęp 2012-08-10].
  5. Cmentarz Stare Powązki: BARBARA LEOKADJA FAJĘCKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]