Jan Górny (żołnierz)
.jpg)
| |
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 grudnia 1984 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca działonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Górny (ur. 25 października 1897 w Lisznie, zm. 9 grudnia 1984 w Szczecinie) – plutonowy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 25 października 1897 w Lisznie, w rodzinie Antoniego i Józefy z Domańskich[1][2]. Uczył się prywatnie. Pomagał ojcu który był stolarzem, następnie prowadził własny warsztat stolarski. Należał do POW (od 1917).
Od listopada 1918 ochotnik w Wojsku Polskim, został przydzielony do 12 kompanii 35 pułku piechoty z którym walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej jako dowódca armatki 37 mm[2].
Szczególnie odznaczył się w bitwie pod Nochowem, kiedy „podczas ofensywy bolszewickiej stał na widocznym miejscu na grobli, którą rozwijał się atak nieprzyjacielski. Bronił pozycji od 29 III do 17 IV 1920, tj. do załamania się ofensywy. Ostrzeliwując celnym ogniem most na kanale.”[3][2]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Zwolniony z wojska 10 czerwca 1921 (na własną prośbę). Od 1922 osadnik wojskowy na 10 ha gospodarstwie rolnym w gminie Rejowiec[2].
Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem ZWZ i Armii Krajowej. Zmarł w Szczecinie, gdzie mieszkał od 1972 i tam też został pochowany[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Marianną z d. Wyroślak, z którą miał troje dzieci: Tadeusza (ur. 1926), Krystynę (ur. 1929) i Henryka (ur. 1932)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1571[1][4][2][5]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta” nr 22880[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 63.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-03]..
- ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 54 poz.9.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Górny Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.74-6899 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-03].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Władysław Brzychaczek: Zarys historji wojennej 35-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Osadnicy wojskowi II Rzeczypospolitej
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polscy rolnicy
- Polscy stolarze
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1984
- Żołnierze 35 Pułku Piechoty (II RP)