Jan Lis
Jan Lis (ur. 18 września 1942 w Beiershagen (Niemcy)[1], zm. 18 lipca 2021) – polski dziennikarz sportowy i wydawca.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2].
W latach 1967-1968 pracował w Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, w latach 1971-1976 w Redakcji Sportowej Polskiego Radia[2] (znalazł w ekipie obsługującej letnie igrzyska olimpijskie w Monachium (1972)[3]), w latach 1976-1991 w Redakcji Olimpijskiej Krajowej Agencji Wydawniczej[2]. W latach 1992-1994 pracował jako sekretarz redakcji pisma Polska i My, w latach 1994-2001 kierował Polskim Wydawnictwem Sportowym Sprint, równocześnie w latach 1999-2002 był rzecznikiem prasowym Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie, w latach 2002-2006 kierował działem marketingu warszawskiego oddziału Totalizatora Sportowego[2].
Opublikował kilkanaście książek poświęconych polskiemu sportowi, historii igrzysk olimpijskich i idei fair play w sporcie:
- Wspomnienia olimpijskie (1976 - z Bogdanem Tuszyńskim)
- Rekordy w plecaku (1977 - z Bogdanem Tuszyńskim)
- Trzydzieści lat Wyścigu Pokoju 8 - 21 maja 1977. Warszawa - Berlin - Praga (1977) - redakcja
- Portrety (1978 - z Bogdanem Tuszyńskim)
- Czas igrzysk (1980 - Tadeuszem Olszańskim)
- Laury olimpijskie. Polacy na letnich igrzyskach olimpijskich 1924-1976 (1980)
- Romantyczne olimpiady (1984)
- Czysta gra (1984 - z Tadeuszem Olszańskim
- Polscy medaliści olimpijscy (1985)
- Wszystko porąbane. Władysław Komar. Autobiograficzny wywiad rzekę przeprowadził Jan Lis (1992)
- Wiek igrzysk. 1896 Ateny - 1996 Atlanta (1997 - z Tadeuszem Olszańskim)
- Od Aten do Sydney (2000 - z Tadeuszem Olszańskim)
Od 1991 był koordynatorem prac wydawniczych kolejnych tomów Encyklopedii piłkarskiej Fuji. Razem z Jackiem Żemantowskim był redaktorem dwóch pierwszych tomów Kroniki sportu polskiego (tomy 2000 i 2001).
W 1972 otrzymał razem z Bogdanem Tuszyńskim wyróżnienie Polskiego Komitetu Olimpijskiego za cykl audycji Księga olimpijskich wspomnień. Za książkę Romantyczne olimpiady został w 1984 uhonorowany Brązowym Wawrzynem Olimpijskim w dziedzinie literatury[4]. W 1987 otrzymał razem z Tadeuszem Olszańskim dyplom Międzynarodowego Komitetu Fair Play w kategorii promocja fair play[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bogdan Tuszyński Bardowie sportu, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2009, s. 309
- ↑ a b c d Jan Lis, Tadeusz Olszański Czysta gra, wyd. Polski Komitet Olimpijski, Warszawa 2014, s. 99
- ↑ Bogdan Tuszyński Bardowie sportu, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2009, s. 122
- ↑ Wawrzyn Olimpijski
- ↑ O konkursie i klubie fair play