Jan Lukas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Lukas
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data urodzenia

9 września 1877

Data i miejsce śmierci

maj/czerwiec 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

WSO Nr III

Stanowiska

szef WSO

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Jan Antoni Lukas (ur. 9 września 1877, zm. w maju/czerwcu 1941 w ZSRR) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Lukas urodził się 9 września 1877. Pełnił zawodową służbę wojskową w audytoriacie cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień kapitana audytora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 maja 1906 roku[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1914 roku pełnił służbę w Pułku Piechoty Nr 58 w Stanisławowie[1]. Na stopień majora audytora został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 roku. W latach 1916–1918 pełnił służbę w Sądzie Dywizyjnym w Jarosławiu[2][3].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego. 24 czerwca 1919 został mianowany sędzią wojskowym w Sądzie Okręgu Generalnego w Krakowie[4]. Następnie został szefem Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Grodno. 24 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów z byłej armii austriacko-węgierskiej[5]. 10 sierpnia 1920 został wyznaczony na stanowisko szefa sądu polowego etapu 2 Armii[6]. Od 16 lutego do października 1921 był szefem Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Kielce[7].

Został awansowany na stopień pułkownika w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923 był szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr III, początkowo z siedzibą w Grodnie[10], a od czerwca 1924 z siedzibą w Wilnie[11][11][12]. Z dniem 31 marca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 jako emerytowany pułkownik w korpusie oficerów sądowych pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto[14].

W 1941 został aresztowany przez organa NKWD Zachodniej Białorusi[15]. Według jednej relacji zmarł na przełomie maja i czerwca 1941 w Kałagandzie na obszarze ZSRR[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 495, 1141.
  2. a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 1008.
  3. a b Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1740.
  4. Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 86 z 1919 roku, poz. 2998.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 576.
  6. Rozkaz nr 6797/20/Sąd. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. [dostęp 2021-01-30]..
  7. Jarno 2003 ↓, s. 75.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1089.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 984.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1083.
  11. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 978.
  12. Organa 1928 ↓, s. 60.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 22.
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 367.
  15. Indeks ↓.
  16. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 361.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]