Jan Edmund Monkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Edmund Monkiewicz
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1890
Nikodemów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1940
Thouars

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji

Jednostki

10 Pułk Saperów,
1 Batalion Saperów Legionów,
XVIII Batalion Saperów,
Batalion Mostowy,
Inspektorat Saperów Sztabu Głównego,
Ośrodek Wyszkolenia Oficerów Saperów

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
II wojna światowa
kampania francuska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Edmund Monkiewicz (ur. 6 lipca 1890 w Nikodemowie, zm. 18 czerwca 1940 w Thouars) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 lipca 1890 w Nikodemowie, w gminie Turzysk ówczesnego powiecie kowelskim[1][2].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana[3]. Z dniem 24 czerwca 1919 został tymczasowo (do czasu reaktywacji) przydzielony do Inspektoratu Inżynierii i Saperów[4].

Następnie został awansowany do stopnia majora saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. Był oficerem 10 pułku saperów w Przemyślu, gdzie w 1923 pełnił funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego[7], a w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do Departamentu V Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. Później służył w 1 batalionie saperów Legionów w Modlinie. Od 23 grudnia 1927 pełnił funkcję dowódcy XVIII batalionu saperów także w Modlinie[9][10], rozformowanego w 1929. W 1932 był przydzielony do Sztabu Głównego[11]. Od 30 sierpnia 1932 do 1935 był dowódcą batalionu mostowego, stacjonującego w Kazuniu. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa[12]. Później został szefem Wydział II Ogólnoorganizacyjnego w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego[13].

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej 1939 przedostał się na Zachód i został oficerem Wojska Polskiego we Francji. Służył w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. Tam podczas kampanii francuskiej zginął podczas bombardowania dworca kolejowego przez lotnictwo Luftwaffe w dniu 18 czerwca 1940 o godz. 5:50[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 2.
  2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-21]..
  3. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 77.
  4. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919, poz. 2401.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 829.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 892.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 20, 816.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 366.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 569, 592.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 248, 422.
  12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 242.
  13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 425.
  14. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  15. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-21]..
  16. M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]