Jan Onufry Orłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Onufry Orłowski
Ilustracja
Herb
Lubicz
Rodzina

Orłowscy herbu Lubicz

Data urodzenia

ok. 1750

Data śmierci

1811

Ojciec

Dominik Orłowski

Matka

Katarzyna z Pruszyńskich

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Jan Onufry Orłowski herbu Lubicz (ur. ok. 1750 – zm. 1811) – łowczy nadworny koronny w 1789 roku, podkomorzy latyczowski w latach 1786-1789, chorąży latyczowski w latach 1782-1786, łowczy bracławski w 1773 roku, podstarości kamieniecki w latach 1773-1780, regent grodzki latyczowski w latach 1769-1772[1], poseł, targowiczanin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Dominika Orłowskiego, pułkownika wojsk husarskich oraz Katarzyny Pruszyńskiej herbu Rawicz. Ojciec Jana Onufrego dożył sędziwej starości i zmarł w wieku 103 lat.

Poseł podolski i sędzia sejmowy na sejmie 1780 roku[2]. Jako poseł z województwa podolskiego na Sejm Czteroletni od 1790[3] złożył protest przeciwko konstytucji 3 maja. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[4]. Był członkiem konfederacji targowickiej, delegowany przez nią do zasiadania w deputacji do ułożenia formy rządu[5]. Rotmistrz targowickiej formacji Brygady Kawalerii Narodowej "Złotej Wolności" Pod Imieniem Województwa Podolskiego. W 1791 został odznaczony Orderem Orła Białego, w 1785 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 223.
  2. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 582.
  3. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 325.
  4. Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.
  5. Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 141.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jarosław Gdański, Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Kamil Stepan, Wojsko Koronne. Formacje Targowicy, szkolnictwo wojskowe. Varia, Uzupełnienia, Kraków 2003
  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008
  • Leon Wegner, Dzieje dnia trzeciego i piątego maja 1791, Poznań 1865
  • Kasper Niesiecki "Herbarz Polski" (wyd. poprawione 1846) - Orłowscy herbu Lubicz