Jan Sztobryn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sztobryn
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1928
Kraków

Data i miejsce śmierci

17 marca 2014
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

inżynier metalurg

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Grób Jana Sztobryna na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jan Franciszek Sztobryn (ur. 2 kwietnia 1928 w Krakowie, zm. 17 marca 2014 w Warszawie) – polski inżynier metalurg.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie razem z rodziną zamieszkał w Sandomierzu, w 1949 ukończył Liceum Przemysłu Hutniczego w Stalowej Woli. Naukę kontynuował w wydziale zamiejscowym Politechniki Krakowskiej, gdzie uzyskał tytuł inżyniera. Następnie uczęszczał na studia magisterskie na Akademii Górniczo-Hutniczej. Pracował początkowo w Hucie Stalowa Wola, a następnie przeprowadził się do Warszawy i kontynuował pracę w tutejszej hucie. Był pracownikiem Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, a także Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1973 wyjechał do Moskwy, gdzie pracował jako główny specjalista Instytucie Normalizacyjnym przy Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Studiował w Moskiewskim Instytucie Stali i Stopów, w 1980 obronił tam pracę doktorską. Po powrocie do kraju należał do grona założycieli Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów, od 1994 przez jedenaście lat pracował w Agencji Rozwoju Przemysłu w charakterze eksperta w zakresie hutnictwa. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B-9-274)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]