Jaskinia Dzwonów
50°25′11″N 20°40′19″E/50,419722 20,671944| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
91 m |
| Deniwelacja |
5 m |
| Wysokość otworów |
199 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
0 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N, ku N, ku S |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie (rezerwat przyrody) |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) N-2.31 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°25′11″N 20°40′19″E/50,419722 20,671944
| |
Jaskinia Dzwonów (Pieczara Dzwonów) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma trzy otwory wejściowe położone w Dolinie Skorocickiej (Niecka Solecka), na północny wschód od Skorocic, w pobliżu Jaskini Starej, Jaskini Skorocickiej i Jaskini Górnej, na wysokości 199 m n.p.m.[1]. Długość jaskini wynosi 91 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów[2][3].
Jaskinia znajduje się na terenie rezerwatu przyrody „Skorocice” i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowią dwa, prawie równoległe korytarze. Zachodni, obszerny i suchy zaczyna się w dużym, północnym otworze i prowadzi do dużego otworu południowego. Tam łączy się ze wschodnim, niewielkim korytarzem, którego dnem płynie Potok Skorocicki. Prowadzi on na północ, gdzie kończy się małym otworem wejściowym[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini zimą można spotkać nacieki lodowe: stalagmity, stalaktyty i kolumny naciekowe. Dnem wschodniego korytarza płynie Potok Skorocicki wpływający następnie do Jaskini Skorocickiej. Jaskinie zamieszkują nietoperze[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszy jej opis i plan (wraz z Jaskinią Skorocicką) sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku. Opis i plan samej Jaskini Dzwonów sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1999 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Urban, Gipsy w krajobrazie Ponidzia, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (16)/1999. ISSN 1234-4345
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-19] (pol.).