Jaskinia w Jaworzu
49°43′17″N 20°31′21″E/49,721389 20,522500 Otwór jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
14 m |
| Głębokość |
5 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
870 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Kod |
K.Bw-03.01 |
Położenie na mapie gminy Laskowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu limanowskiego  | |
| 49°43′17″N 20°31′21″E/49,721389 20,522500
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia w Jaworzu – jaskinia na Jaworzu w Beskidzie Wyspowym[1], administracyjnie znajduje się w obrębie wsi Kobyłczyna, w gminie Laskowa, w powiecie limanowskim, w województwie małopolskim[2].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znajduje się w bukowym lesie na północno-wschodnich zboczach Jaworza, na wysokości około 780 m. Jest trudna do odszukania, jej zwiedzanie natomiast jest łatwe. Ma pionową studnię o głębokości 2 m, przechodzącą w stromą pochylnię. Za ciasnym przełazem znajduje się korytarz o długości 10 m zakończony niewielką salką[1].
Jest to jaskinia o pochodzeniu osuwiskowym, powstała w piaskowcach magurskich. Prawie w całości jest oświetlona rozproszonym światłem słonecznym. Występują w niej pająki i motyle, roślin brak[1].
Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy jaskinię wymienił J. Ligęza w 1928 r.[3] W 1953 jaskinię zbadał Kazimierz Kowalski, a w 1954 r. opracował jej plan i opis inwentarzowy[4]. Miejscowej ludności jaskinia znana jest od dawna, często też jest odwiedzana. W czerwcu 2002 r. M. Wiśniewski i P. Ostrowski odkryli nowe partie jaskini o długości 7 m i opracowali nowy plan jaskini[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Tomasz Mleczek, Jaskinia w Jaworzu [online] [dostęp 2021-02-16].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-02-16].
- ↑ J. Ligęza, Ujanowice, wieś powiatu Limanowskiego, „Prace Komisji Etnograficznej P. A. U.”, 9 (33), Kraków 1928.
- ↑ Jaskinie Polski'', tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.