Przejdź do zawartości

Jaskinia za Źródłem Druga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia za Źródłem Druga
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Zimny Dół, Czułów

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

9 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

325 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku N, S

Kod

J.GT-03.46

Położenie na mapie gminy Liszki
Mapa konturowa gminy Liszki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia za Źródłem Druga”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia za Źródłem Druga”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia za Źródłem Druga”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia za Źródłem Druga”
Ziemia50°04′07″N 19°40′26″E/50,068611 19,673889
Strona internetowa

Jaskinia za Źródłem Druga, Jaskinia za Źródłem II, Schronisko w Zimnym Dole VII – jaskinia w skałach na orograficznie lewym zboczu doliny Zimny Dół na terenie wsi Czułów, w gminie Liszki w województwie małopolskim[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Garbu Tenczyńskiego w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znajduje się powyżej Źródła w Zimnym Dole i powyżej domów (w kierunku północno-zachodnim od źródła). Jej otwór znajduje się w najdalej na zachód wysuniętej skale[1]. Jest to skała Byk zaliczana do skał Grupy Krowy[3]. Skała ma postać długiego muru skalnego. Jaskinia znajduje się na zachodnim końcu skały. Południowy otwór ma szerokość 3 m i wysokość 1,5 m. Ciągnie się za nim niski korytarz przebijający skałę na wylot. Otwór północny jest niemożliwy do przejścia[1].

Jaskinia powstała na międzyławicowym rozmyciu w wapieniach skalistych pochodzących z jury późnej. Nacieków brak. Namulisko obfite, próchniczno-gliniaste. Jaskinia jest widna tylko w okolicach otworów. Na jej ścianach w zasięgu światła rozwijają się mchy i porosty[1].

Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znana była zapewne od dawna. W 1986 r. A. Górny i M. Szelerewicz umieścili ją w wykazie jaskiń pod nazwą Schronisko w Zimnym Dole VII[4]. Dokumentację opracowali ci sami autorzy w sierpniu 1999 r. Plan jaskini opracował M. Szelerewicz[1].

W tej samej skale, ale w jej środkowej części znajduje się większa Jaskinia za Źródłem Pierwsza[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz, Jaskinia za Źródłem II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-01-20].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. Bouldering w Zimnym Dole [online] [dostęp 2019-12-22].
  4. M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK Kraj, 1986
  5. Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz, Jaskinia za Źródłem I, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-01-20].