Jaskinia za Filarem
50°51′41″N 20°36′59″E/50,861389 20,616389| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
miasto Kielce |
| Długość |
11,5 m |
| Deniwelacja |
8 m |
| Wysokość otworów |
267 (dolny), 275 (górny) m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
(dolny) 14 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SW (dolny), ku górze (górny) |
| Data odkrycia |
lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-1.27 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°51′41″N 20°36′59″E/50,861389 20,616389
| |
Jaskinia za Filarem – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Ma dwa otwory wejściowe położone w południowo-zachodniej ścianie Skałki Geologów, na terenie nieczynnych kamieniołomów Kadzielnia w Kielcach, w pobliżu jaskini Komin Geologów i Jaskini Jeleniowskiej, na wysokościach 267 i 275 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 11,5 metrów, a jej deniwelacja 8 metrów[1].
Jaskinia znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Kadzielnia i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi idący stromo do góry korytarz zaczynający się w dużym i sztucznym otworze dolnym, przechodzący w studzienkę, która dochodzi do naturalnego otworu górnego[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać polewy naciekowe. Ściany są suche, brak jest na nich roślinności[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia została odkryta podczas prac w kamieniołomie prawdopodobnie w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jej pierwszy opis i plan sporządził B. W. Wołoszyn w 1962 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-11-29] (pol.).