Przejdź do zawartości

Jałowiec chiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jałowiec chiński
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

cyprysowce

Rodzina

cyprysowate

Rodzaj

jałowiec

Gatunek

jałowiec chiński

Nazwa systematyczna
Juniperus chinensis L.
Mant. pl. 1:127. 1767[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Jałowiec chiński (Juniperus chinensis) – gatunek zimozielonego krzewu lub drzewa należący do rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Zasięg obejmuje Azję wschodnią od Wysp Kurylskich i Sachalinu, poprzez Wyspy Japońskie, Koreę, Mongolię i Chiny, po Mjanmę na południu[3]. W Chinach rośnie na obszarach górskich do rzędnej 2300 m n.p.m.[5] Popularny w uprawie, choć tylko pod postacią odmian ozdobnych, forma typowa jest rzadka w kolekcjach botanicznych[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Bardzo zmienny. Jest to duży, szybko rosnący, zimozielony krzew lub drzewo do 20 m wysokości[6][5].
Liście
Igiełkowate i łuskowate. Igły osiągają 8–15 mm długości, są sztywne, kłujące i zebrane w okółkach po 2 lub 3. U nasady z białawym nalotem woskowym. Łuski są drobne, tępe i przylegają do pędów[5].
Nasiona
Powstają w kulistych szyszkojagodach osiągających do 10 mm średnicy. Dojrzewają w drugim roku[5].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek uprawiany jako roślina ozdobna. W Europie Środkowej uprawiane są głównie odmiany krzewiaste w parkach i ogrodach[6].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Wymagania
Lubi gleby wilgotne, przepuszczalne. Bardzo dobrze znosi suszę i upały. Gatunek odporny także na szkodliwe czynniki środowiskowe, też klimatyczne[potrzebny przypis].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  3. a b Taxon: Juniperus chinensis L.. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-06-11]. (ang.).
  4. Juniperus chinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e Władysław Danielewicz, Tomasz Maliński: Drzewa i krzewy Ogrodu Dendrologicznego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2011, s. 73. ISBN 978-837160-642-7.
  6. a b Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy iglaste. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Naukowe, 1987. ISBN 83-01-05225-2.