Jerzy Miączyński

Jerzy Michał Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 24 kwietnia 1896 w Satyjowie na Wołyniu, zm. 4 lutego 1941 w Auschwitz-Birkenau) – doktor praw, wiceburmistrz Jarosławia w okresie międzywojennym. Hrabia S.I.R.

Życiorys

Syn Antoniego Miączyńskiego oraz Julii Trzeciak h. Sas (Dama Orderu Gwieździstego). Brat Marii Miączyńskiej i Jana Miączyńskiego, historyka sztuki.

Od 1918 służył w 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego rozpoczynając swą służbę od szeregowego, zwolniony wraz z redukcją wojsk. Był uczestnikiem walk 1920 odznaczony m.in. dyplomem Obrońcy Lwowa, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920 i 23. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych jazdy. W 1923 był oficerem rezerwy 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie. Na porucznika awansował ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 i 43 lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łucku i posiadał przydział mobilizacyjny do 21 pułku Ułanów Nadwiślańskich w Równem.

W maju 1940 w Jarosławiu został aresztowany. Do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz przywieziono go w transporcie 413 mężczyzn z więzień w Tarnowie i Krakowie. W obozie został zarejestrowany jako więzień pod numerem 3391. Przebywał m.in. w bloku 2. W dniu 2(4).2.1941 zginął w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Urnę z prochami otrzymanymi z Auschwitz rodzina pochowała na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ojciec Jerzego Stanisława hr. Miączyńskiego (ur. 1924).

Linki zewnętrzne

• Jerzy Michał hr. Miączyński z Miączyna h. Suchekomnaty