Hrabia cesarstwa
Hrabia Cesarstwa (niem. Reichsgraf, fr. Comte d’Empire) – tytuł feudalny lub arystokratyczny nadawany przez władcę cesarstwa.
Święte Cesarstwo Rzymskie[edytuj | edytuj kod]
Do 1804 było w Europie łacińskiej tylko jedno[1] cesarstwo – Święte Cesarstwo Rzymskie (inna spotykana nazwa: „Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego”), którego władca Święty Cesarz Rzymski nadawał tytuły arystokratyczne książąt, hrabiów, baronów, rycerzy odpowiednio: Reichsfürst, Reichsgraf, Reichsfreiherr, Reichsritter. W przypadku rycerzy miało to oznaczać, że są jako osoby (niem. Personalisten) bezpośrednio podlegli cesarzowi, a nie lokalnym udzielnym władcom. Terytorialnym hrabiom cesarstwa, będącym bezpośrednimi lennikami cesarstwa, przysługiwał tytuł i uprawnienia księcia cesarstwa (księcia Rzeszy).
Tytuł Reichsgraf nadawany był też rodom i indywidualnym osobom wedle swobodnego uznania przez cesarza. Tytuł ten otrzymały m.in. rodziny: Tarnowscy, Dönhoff, Zamoyscy.
Obecnie te cesarskie tytuły z przedrostkiem Reichs- są bardzo cenione[przez kogo?] jako starsze od tych nadawanych przez królów pruskich od 1701, czy władców 38 państw niemieckich w okresie 1815–1918.
Cesarstwo Francuskie[edytuj | edytuj kod]
Tytuł był nadawany również jako Comte d’Empire przez Napoleona Bonaparte, cesarza Francuzów. Od 1808 do 1814, nadano 388 tytułów, m.in. ministrom, senatorom, członkom Rady Stanu, a także mniej ważnym generałom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rosja od 1547 była carstwem, a od 1721 cesarstwem, formalnie cesarstwem było również imperium osmańskie.
| |||||||||||||||||
