Hrabia cesarstwa
Hrabia cesarstwa lub hrabia S. R. I. (łac. comites sacri Rom. Imp., niem. Reichsgraf, fr. Comte d’Empire) – tytuł feudalny lub arystokratyczny nadawany przez władcę cesarstwa.
Święte Cesarstwo Rzymskie[edytuj | edytuj kod]
Do 1804 było w Europie łacińskiej tylko jedno[a] cesarstwo: Święte Cesarstwo Rzymskie (inna spotykana nazwa „Święta Rzesza Rzymska”), którego władca Święty cesarz rzymski nadawał tytuły arystokratyczne książąt, hrabiów, baronów, rycerzy odpowiednio: Reichsfürst, Reichsgraf, Reichsfreiherr, Reichsritter. W przypadku rycerzy miało to oznaczać, że są jako osoby (niem. Personalisten) bezpośrednio podlegli cesarzowi, a nie lokalnym udzielnym władcom. Terytorialnym hrabiom cesarstwa, będącym bezpośrednimi lennikami cesarstwa, przysługiwał tytuł i uprawnienia księcia cesarstwa (księcia Rzeszy).
Tytuł Reichsgraf nadawany był też rodom i indywidualnym osobom wedle swobodnego uznania przez cesarza. Tytuł ten otrzymały m.in. rodziny: Tarnowscy herbu Leliwa, Dönhoff, Zamoyscy herbu Jelita.
Obecnie te cesarskie tytuły z przedrostkiem Reichs- są bardzo cenione[przez kogo?] jako starsze od tych nadawanych przez królów pruskich od 1701, czy władców 38 państw niemieckich w okresie 1815–1918.
Cesarstwo Francuskie[edytuj | edytuj kod]
Tytuł był nadawany również jako Comte d’Empire przez Napoleona Bonaparte, cesarza Francuzów. Od 1808 do 1814, nadano 388 tytułów, m.in. ministrom, senatorom, członkom Rady Stanu, a także mniej ważnym generałom.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rosja od 1547 była carstwem, a od 1721 cesarstwem, formalnie cesarstwem było również Imperium Osmańskie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hrabia. W: Zygmunt Gloger: Encyklopedia Staropolska. T. II. Warszawa: Druk P. Laskauera i W. Babickiego (opubl. w: Wikiźródłach), 1901, s. 257-259.
| |||||||||||||||||
