8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1918, 1940, 1944 | |
Rozformowanie | 1939, 1940, 1945 | |
Patron | Józef Poniatowski | |
Tradycje | ||
Święto | 19 marca | |
Nadanie sztandaru | 1920 | |
Rodowód | 8 Pułk Ułanów | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Roman Kawecki | |
Działania zbrojne | ||
wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa kampania francuska 1940 | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Rakowice (pod Krakowem) Zakrzówek-Kobierzyn(1939) | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | kawaleria | |
Podległość | V Brygada Jazdy 5 Samodzielna Brygada Kawalerii Krakowska Brygada Kawalerii 1 Dywizja Grenadierów Krakowska Brygada Kawalerii Zmotoryzowanej Armii Krajowej |
8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego (8 p. uł.) – oddział kawalerii Wojska Polskiego II RP.
W grudniu 1784 pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego utworzono we Lwowie pułk kawalerii. Podczas zaborów był jedną z niewielu formacji wojskowych podporządkowanych zaborcom z polską komendą i tradycjami wojskowymi[potrzebny przypis]. Za czasów panowania cesarza Franciszka Józefa I pułk nosił nazwę 1 Pułku Ułanów Austriackich, po przejściu pod dowództwo Niepodległego Państwa Polskiego, w roku 1918, nosił nazwę 1 Pułku Ułanów Ziemi Krakowskiej, a następnie nadano mu numer 8. i zatwierdzono nazwę na cześć twórcy i pierwszego dowódcy: 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
Spis treści
Pułk w walce o granice[edytuj | edytuj kod]
Pułk zasłużył się szczególnie w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, kiedy w pierwszej fazie działań na linii frontu uczestniczył z powodzeniem w ofensywie kijowskiej, a następnie walnie przyczynił się do rozgromienia bolszewickiej Armii Konnej komandarma Siemiona Budionnego w największej bitwie kawaleryjskiej XX wieku pod Komarowem na ziemi zamojskiej.
Pułk w okresie pokoju[edytuj | edytuj kod]
Pułk stacjonował w Rakowicach pod Krakowem. W listopadzie 1923 roku brał udział w pacyfikacji tzw. powstania krakowskiego 1923 roku. W 1925 roku do Kapituły Orderu Virtuti Militari wpłynął wniosek o odznaczenie sztandaru 8 pułku krzyżem VM, za udział w bitwie pod Komarowem. Wniosek ten miał być rozpatrzony w następnych miesiącach, ale po zamachu majowym już do niego najprawdopodobniej nie wrócono[1].
Zgodnie z rozkazem ministra spraw wojskowych O.V. L 33035 E z 1925 r. przy pułku stacjonował 5 Szwadron Samochodów Pancernych.
10 grudnia 1928 roku korpus oficerski wręczył Zdzisławowi Tarnowskiemu odznakę pamiątkową w uznaniu zasług położonych dla pułku w 1920 roku, kiedy to własnym kosztem wystawił pluton konnych ochotników[2].
W kampanii wrześniowej 1939[edytuj | edytuj kod]
W 1939 roku, 8 Pułk wchodził w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem gen. bryg. Zygmunta Piaseckiego, ta zaś należała do Armii "Kraków". Pułkiem dowodził ppłk dypl. Włodzimierz Dunin-Żuchowski.
3 września pułk oddzielony został od reszty brygady przez pododdziały XV korpusu i tocząc ciężkie walki odwrotowe został częściowo rozbity pod Szczekocinami. 4 września pułk znalazł się w Jędrzejowie, a 6 września w rejonie miejscowości Brody koło Starachowic, by wieczorem wyruszyć w kierunku Wisły. Następnie przyłączył się do Armii Lublin. Pomimo kilku odniesionych zwycięstw pułk poniósł bardzo dotkliwe straty i ostatecznie został rozbity podczas prób przedostania się do Rumunii. Tylko I szwadronowi udało się dotrzeć na Węgry.
W 1940 pułk odtworzony został jako 1 Oddział Rozpoznawczy im. Księcia Józefa Poniatowskiego. W kampanii francuskiej walczył w składzie 1 Dywizji Grenadierów.
W czasie wojny tradycje Pułku były utrzymywane przez oddziały partyzanckie AK oraz oddziały Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Pułk ostatecznie przestał istnieć w 1945 roku.
Ułani księcia Józefa[edytuj | edytuj kod]
Pokojowa obsada personalna pułku[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy pułku
- płk Roman Kawecki (XI 1918 – 14 I 1919)
- ppłk / płk Adam Kiciński (14 I 1919 – 1920)
- mjr / ppłk Henryk Brzezowski (II – VIII 1920 → dowódca VII BJ)
- mjr Karol Rómmel (1920)
- rtm. Kornel Krzeczunowicz (1920-1921)
- mjr Stanisław Riess de Riesenhorst (1921)
- ppłk Adam Rozwadowski-Jordan (1921)
- ppłk Stanisław Riess de Riesenhorst (1921-1922)
- ppłk Władysław Bzowski (1922-1923)
- ppłk Stanisław Riess de Riesenhorst (1923)
- ppłk Aleksander Zelio (do VI 1923 → dowódca 23 puł[3])
- ppłk kaw. Władysław Bzowski (VI 1923[4] – 1928)
- płk kaw. Stefan Jacek Dembiński (28 I 1928 - 31 III 1930 → dowódca XII BK)
- ppłk / płk kaw. Kazimierz Mastalerz (1930 - VII 1939 → dowódca 18 puł[5])
- ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Dunin-Żuchowski (VIII - IX 1939)
- mjr / ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Kasperski (1940)
- mjr kaw. Władysław Piniński (1942-1944)
- Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 roku - I zastępca dowódcy)
- ppłk SG Jan Władysław Rozwadowski (1922-1923 → słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu)
- ppłk kaw. Jan Kanty Olszewski (do 10 VI 1925 → zastępca dowódcy 5 psk)
- ppłk kaw. Antoni Szuszkiewicz (28 X 1925[6] - 5 V 1927 → p.o. dowódcy 14 puł[7])
- ppłk SG Tadeusz Śmigielski (od 23 V 1927[8] - 12 III 1929 → p.o. komendanta PKU Kraków-Powiat[9])
- mjr kaw. Franciszek Karassek (6 VII 1929 - 28 I 1931 → rejonowy inspektor koni w Kielcach)
- mjr / ppłk kaw. Władysław Mączewski (26 III 1931[10] - 1935 → Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP)
- Kwatermistrzowie pułku (od 1938 roku - II zastępca dowódcy)
- mjr kaw. Stanisław Eizerman (1928 - 1929 → stan spoczynku)
- mjr kaw. Leon Dzierdziejewski (6 VII 1929 - 31 III 1930 → rejonowy inspektor koni w Postawach)
- mjr kaw. Czesław Soroczyński (31 III 1930[11] - IX 1939)
Korpus oficerski[edytuj | edytuj kod]
Wysoka profesjonalizacja i jeszcze wyższe pochodzenie to cechy charakterystyczne kadry oficerskiej 8 pułku ułanów. O wysokich kwalifikacjach ułanów ks. Poniatowskiego świadczył fakt, iż w 1924 r. 5 oficerów przydzielonych było do Centralnej Szkoły Kawalerii, 4 do Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1 do Inspektoratu Armii IV, 1 do Oficerskiej Szkoły dla Podchorążych, 1 do Wyższej Szkoły Wojennej, 1 do Sztabu Generalnego WP, ponadto mjr Witold Morawski pełnił służbę jako attaché wojskowy w Rumunii, a Jan Władysław Rozwadowski (później wybitny teoretyk wojskowości) odkomenderowany był na studia do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu. O arystokratycznym pochodzeniu pułku mogły świadczyć natomiast nazwiska oficerów rezerwy, wśród których nie brakowało: Potockich, Sapiehów, Pinińskich, czy też Dzieduszyckich. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w pułku służył Amerykanin – rtm. William S. Mitchell. Służyli też między innymi:
- płk SG Jan Hempel (nadetatowy)
- mjr dypl. Mieczysław Grużewski (dowódca szwadronu do 5 listopada 1928)
- mjr kaw. Konstanty Kułagowski (dowódca szwadronu zapasowego 1934-1939)
- mjr kaw. Józef Trenkwald
- rtm. kaw. Włodzimierz Łączyński
- rtm. Jerzy Sosnowski
- rtm. Stanisław Henryk Szczucki
- por. Stefan Zabielski
- ppłk Skuratowicz Piotr (n.e.) C.S.Kaw.
- mjr SG dr Kossak Hilary (n.e.) Inspektorat Armii Nr IV
- mjr SG dr Mieczysław Grużewski (n.e.) Doświadczalne Centrum Wyszkolenia
- mjr Komorowski Tadeusz, kwatermistrz
- por. Pisula Edward
- por. Roguski Zygmunt Feliks
- mjr rez. Pusłowski Franciszek Ksawery
- rtm. rez. Piniński Władysław Leonard
- ppor. rez. Lityński Wenanty
- ppor. rez. Gerlicz Jan
- ppor. rez. Artur Tarnowski
Obsada personalna w 1939 roku[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[12][a]:
- dowódca pułku – płk Kazimierz I Mastalerz
- I zastępca dowódcy – mjr Stanisław Bukraba
- adiutant – rtm. Kazimierz Skowroński[b] *
- naczelny lekarz medycyny – mjr dr Jerzy Marceli Paweł Kluczyński
- starszy lekarz weterynarii – ppłk Zygmunt Zawierucha
- młodszy lekarz weterynarii – por. Maksymilian Stanisław Kaczorowski
- II zastępca dowódcy (kwatermistrz) – mjr Czesław Soroczyński
- oficer mobilizacyjny – rtm. Alfred Zenon Mieczysław Strzygowski
- zastępca oficera mobilizacyjnego – vacat
- oficer administracyjno-materiałowy – rtm. Eryk Matuszek
- dowódca szwadronu gospodarczego – rtm. Kazimierz Skowroński (*)
- oficer gospodarczy – kpt. int. Marian Stefan Siekierski
- oficer żywnościowy – chor. Paweł Kijowski
- dowódca plutonu łączności – por. Gustaw Franciszek Szewczyk
- dowódca plutonu kolarzy – ppor. Zdzisław Tadeusz Januszewski (*)
- dowódca plutonu ppanc. – ppor. Jan Kanty Maria Wojciech Skrochowski
- dowódca 1 szwadronu – rtm. Eugeniusz Ungeheuer
- dowódca plutonu – ppor. Ignacy Władysław Jura
- dowódca plutonu – ppor. Antoni Marian Piątkowski
- dowódca 2 szwadronu – rtm. Edward Tymoteusz Szawłowski
- dowódca plutonu – por. Konrad Jerzy Husenöder
- dowódca plutonu – ppor. Zdzisław Tadeusz Januszewski (*)
- dowódca plutonu – ppor. Otto Józef Śmiałek
- dowódca 3 szwadronu – p.o. por. Brunon Zdzitowiecki
- dowódca plutonu – ppor. Stanisław Kostka Andrzej Hilary Sławoszewski
- dowódca 4 szwadronu – rtm. Mieczysław Puzdrakiewicz
- dowódca plutonu – por. Michał Maria Grek
- dowódca plutonu – por. Zygmunt Piotr Nowicki
- dowódca szwadronu km – rtm. Jerzy I Bujalski
- dowódca plutonu – por. Zygmunt Zajączkowski
- dowódca plutonu – ppor. Zdzisław Romuald Jan Nepomucen Wielowieyski
- dowódca szwadronu zapasowego – mjr Konstanty Kułagowski
- zastępca dowódcy – vacat
- odkomenderowany – rtm. Antoni Starnawski
- na kursie – rtm. Józef Dokowski
- na kursie – rtm. Andrzej Marian Kazimierz Szwarcenberg-Czerny
Organizacja wojenna i obsada personalna pułku we wrześniu 1939 roku[15]
- dowódca pułku - ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Dunin-Żuchowski † 1940 Charków
- zastępca dowódcy - mjr kaw. Stanisław Bukraba
- kwatermistrz - mjr kaw. Czesław Soroczyński
- adiutant - rtm. Kazimierz Skowroński-Prus † 1940 Charków
- oficer broni - ppor. kaw. Ignacy Władysław Jura † 1940 Charków
- oficer ordynansowy - ppor. rez. Stefan Skrzyński
- dowódca 1 szwadronu - por. Zygmunt Zajączkowski
- dowódca I plutonu - ppor. kaw. Antoni Marian Piątkowski † 1940 Charków
- dowódca 2 szwadronu - rtm. Edward Szawłowski † 21 IX 1939 Małoniż
- dowódca 3 szwadronu - rtm. Józef Dokowski
- dowódca 4 szwadronu - rtm. Eryk Matuszek
- dowódca szwadronu ckm - rtm. Jerzy Sylwin Bujalski † 1940 Charków
- dowódca I plutonu - ppor. kaw. Zdzisław Romuald Jan Nepomucen Wielowieyski † 1940 Charków
- dowódca II plutonu - ppor. rez. Bolesław Buszczyński † 1940 Charków
- dowódca plutonu łączności - por. Gustaw Franciszek Szewczyk † 1940 Charków
- dowódca plutonu przeciwpancernego - ppor. Jan Kanty Skrochowski † 21 VIII 1944 pod Surkontami
- dowódca szwadronu gospodarczego - rtm. Eugeniusz Ungeheuer
Kawalerowie Virtuti Militari[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918-1920[16]
- por. Lucjan Bochenek
- st. uł. Roman Bogusławski
- ppłk Henryk Brzezowski
- st. uł. Franciszek Chojecki
- ppor. Piotr Cielecki-Zaremba
- kpr. Leon Ćwikła
- plut. Jan Czarnecki
- plut. Franciszek Dobosz
- ppor. Edward Dzieduszycki
- plut. Jakub Flank
- wachm. Leon Gaszczyk
- st. wachm. Karol Geier
- ppor. Jan Gerlicz
- ppor. Henryk Gliński
- ppor. Andrzej Głuszkowski-Janicki
- ppor. Alfred Godlewski
- ppor. Zbigniew Haszlakiewicz-Gotlieb
- st. wachm. Antoni Janeczko
- pchor. Zbigniew Jaroszyński
- st. wachm. Michał Kędryna
- wachm. Paweł Kijowski
- st. uł. Antoni Konieczny
- kpr. Jan Kozioł
- plut. Marian Krełowski
- por. Aleksander Krzeczunowicz
- por. Kornel Krzeczunowicz
- ppor. Kazimierz Lasocki
- wachm. Jan Łabudzki
- plut. Karol Łanocha
- por. Franciszek Łukasiewicz
- por. Adam Łupkowski
- st. uł. Czesław Morawski
- kpr. Józef Nachman
- plut. Wojciech Nowak
- plut. Stanisław Olejarski
- chor. Leopold Orłowski
- rtm. Józef Pająk
- ppor. Edward Pisula
- st. uł. Jan Podsiadło
- por. Stanisław Pokładnik
- mjr Karol Rómmel
- wachm. Antoni Rypień
- por. Janusz Sękowski
- rtm. Ludwik Słotwiński
- rtm. Adam Sołowij
- ppor. Stanisław Starczewski
- uł. Andrzej Sterliński
- plut. Franciszek szczepaniec
- ppor. Jan Tetmajer
- por. Roman Traczewski
- ppor. Stefan Traczewski
- uł. Wacław Wierzbicki
- uł. Zygmunt Wiśniewski
- ppor. Eustachy Włodzimirski
- uł. Piotr Woch
- wachm. Jan Zając
- kpr. Feliks Żebracki
- st. uł. Józef Żak
Symbole pułkowe[edytuj | edytuj kod]
- Sztandar
Sztandar ofiarowały matki, żony i siostry oficerów pułku. Poświęcił go w katedrze lwowskiej w kwietniu 1920 r. ks. prałat Bedeni i wręczył przejeżdżającemu przez miasto na front 2 szwadronowi por. Adama Sokołowija. Sztandar przywieziono na front na Ukrainę. Znak był nieprzepisowy, a orzeł na drzewcu osadzony na kuli. W 1935 r. orła zastąpiono przepisowym, z rozpostartymi skrzydłami[17].
- Odznaka pamiątkowa
21 kwietnia 1920 roku Minister Spraw Wojskowych rozporządzeniem L. 872/20 B.P. 1 zatwierdził odznakę pamiątkową 8 pułku ułanów ks. Józefa Poniatowskiego[18][19]. Odznaka o wymiarach 50x50 mm ma kształt krzyża z ramionami emaliowanymi na ciemnoniebiesko. Na poziomych ramionach krzyża wpisano daty „1791” i „1918”, na dolnym numer i inicjał „8 U”. Na środku krzyża okrągła tarcza barwy czerwonej na której wpisano inicjały patrona „JP”, a w otoku wieńca laurowego zwieńczonego u góry złoconą mitrą książęcą PIERWSZY PUŁK. Między ramionami krzyża cztery herby ziemi: krakowskiej, zatorskiej, oświęcimskiej i cieszyńskiej. Odznaka oficerska, dwuczęściowa, wykonana w tombaku srebrzonym, łączona dwoma nitami. Autorem projektu odznaki był Józef Brunicki, a wykonawcą Franciszek Malina z Krakowa[20]
- Barwy
Barwą pułku stał się kolor złotożółty (stare złoto, po austriacku greises gold). W tym kolorze noszono proporczyki na kołnierzach mundurów.
Na naramiennikach poniżej oznaczenia stopni wojskowych widniał monogram JP pod książęcą mitrą, na pamiątkę pierwszego dowódcy i patrona pułku.
Szasery ciemnogranatowe, lampasy ciemnożółte, wypustka ciemnożółta
proporczyk szwadronu ckm w 1939
proporczyk plutonu łączności w 1939
|
|
- Marsz 8 pułku ułanów
- Pod miasteczkiem Komarowem batalija wielka,
- Ruskich było na tysiące a ułanów trzysta
- Ruskich było na tysiące a ułanów trzysta
- Hej wy lekkie szwoleżery nie róbcie nam wstydu
- Zaczekajcie pół godziny aż ułani przyjdą,
- Zaczekajcie pół godziny aż ułani przyjdą
- Bo ułani dobrze biją, dobrze atakują
- A jak pójdą na bij-zabij ruskie zrejterują
- A jak pójdą na bij-zabij ruskie zrejterują
- Tam na wzgórzu na dereszu Krzeczunowicz leci
- Wymachuje, rozkazuje "Trzymajcie się dzieci!"
- Wymachuje, rozkazuje "Trzymajcie się dzieci!"
- A ułani dobrze biją, dobrze atakują
- Jak ruszyli na bij-zabij ruskie zrejterują
- Jak ruszyli na bij-zabij ruskie zrejterują
- A z krwawego pola bitwy krwawo słońce schodzi
- I Budionny z Kozakami hen za Dniepr uchodzi
- I Budionny z Kozakami hen za Dniepr uchodzi!
Tradycje pułku[edytuj | edytuj kod]
W czasach współczesnych Stowarzyszenie Szwadron Niepołomice w barwach 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego kultywuje tradycje 8 pułku. Jego członkowie przywdziewają mundury i używają wyposażenia zgodnego z tymi jakie obowiązywały ułanów pułku w 1939 roku. Stowarzyszenie bierze udział między innymi w Paradach przy okazji świąt narodowych np. 3 maja lub 11 listopada.
Do tradycji pułku nawiązał Andrzej Wajda. Bohaterowie filmu "Katyń": rtm. Andrzej (Artur Żmijewski) i por. Jerzy (Andrzej Chyra) służą w 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[13].
- ↑ Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednocześnie więcej niż jedną funkcję[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Krzeczunowicz, Do dyskusji nad "Ostatnią kampanią konną", "Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej" 1973, nr 70, s. 486.
- ↑ W uznaniu zasług obywatelskich. 8 p.uł. ks. Józefa Poniatowskiego wręczył swą odznakę p. Tarnowskiemu, „Polska Zbrojna” Nr 344 z 12 grudnia 1928 roku, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 431.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
- ↑ Krzeczunowicz 1960 ↓, s. 227.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 114 z 28 października 1925 roku, s. 614.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 100.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 694.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 726-727.
- ↑ Śmigielski 1929 ↓, s. 34.
- ↑ Satora 1990 ↓, s. 200.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 43 z 9 maja 1920 roku, pkt 35.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 9 z 28 lutego 1922 roku, poz. 135.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 176-181.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 6 z 24 lutego 1928 roku, poz. 66.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Kornel Krzeczunowicz: Ułani księcia Józefa. Historia 8 Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego 1784-1945. Londyn: Świderski, 1960. OCLC 255962057.
- Kornel Krzeczunowicz, Uzupełnienia do Ułanów księcia Józefa, Londyn 1962,
- Rodowody pułków jazdy polskiej 1914 – 1947,pod red. Kornela Krzeczunowicza, Londyn 1983,
- Kornel Krzeczunowicz, Księgę 200-lecia ułanów ks. Józefa, Londyn 1984.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1. OCLC 26852901.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2. OCLC 148041596.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3. OCLC 23219760.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Tadeusz Śmigielski: Zarys historii wojennej 8-go Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Stowarzyszenie Szwadron Niepołomice w barwach 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
|