Jerzy Padewski
| |||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1938 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci |
6 września 2016 | ||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
Jerzy Padewski (ur. 16 października 1938 w Pińsku, zm. 6 września 2016[1]) – polski żużlowiec.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zawodnik Stali Gorzów Wielkopolski w latach 1956-1971 i 1973–1976. W trakcie swojej długiej kariery odniósł wiele osiągnięć, przede wszystkim drużynowych. Z gorzowską drużyną wywalczył 10 medali Drużynowych Mistrzostw Polski – 4 złote (1969, 1973, 1975, 1976) i 6 srebrnych (1964, 1965, 1966, 1968, 1971, 1974). Życiową formę osiągnął w 1968 roku, dzięki czemu wystąpił w składzie polskiej reprezentacji w finale kontynentalnym Drużynowych Mistrzostw Świata, a przede wszystkim dotarł do finału europejskiego Indywidualnych Mistrzostw Świata.
W sezonie 1972 był na wypożyczeniu w II-ligowym Starcie Gniezno, gdzie był zdecydowanym liderem zespołu.
W latach 1992 i 1993 dwukrotnie zwyciężył w rozgrywanych przy okazji Memoriałów Edwarda Jancarza turniejach oldbojów.
Był także dwukrotnym rekordzistą gorzowskiego toru.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie żyje Jerzy Padewski!. echogorzowa.pl. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).