Jerzy Siedlecki (1907–1996)

Jerzy Siedlecki

pułkownik MO
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1907 Pjatyhory
Data i miejsce śmierci	10 marca 1996 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1945–1954
Siły zbrojne	Armia Czerwona Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	1 Warszawska Dywizja Piechoty Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego Służba Bezpieczeństwa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Późniejsza praca	Ambasador PRL w Korei Północnej (1954–1959) i Wietnamie Północnym (1963–1967)
Odznaczenia

Jerzy Siedlecki (ur. 29 lipca 1907 w Pjatyhorach na Kijowszczyźnie, zm. 10 marca 1996 w Warszawie) – pułkownik aparatu bezpieczeństwa publicznego PRL, ambasador w Korei Północnej (1954–1959) oraz Wietnamie Północnym (1963–1967).

Życiorys

Urodził się w rodzinie Gotfryda (1871–1936) i Jadwigi z Iwanowskich (1881–1965). Był bratem Walerego (1901–1981), Ludwika (zm. 1978) i Wojciecha, bratankiem Stanisława Siedleckiego (1877–1939), polityka, senatora RP.

Ukończył szkołę średnią we Lwowie. W 1930 został asystentem na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej. W tym samym roku związał się z ruchem komunistycznym i został redaktorem „Nowej Prawdy” – prasowego organu Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Za prowadzenie działalności komunistycznej został usunięty z uczelni, a w latach 1932–1933 odsiadywał wyrok w więzieniu. W 1936 wykluczono go z KPZU za „obszarnicze pochodzenie”.

W 1939 jako ochotnik wziął udział w kampanii wrześniowej. W 1941, po ataku Niemiec na ZSRR, wstąpił do Armii Czerwonej. W 1943 znalazł się w szeregach 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (kierownik Oddziału Personalnego w Wydziale Politycznym). Od marca do czerwca 1944 był kierownikiem Sekcji Mobilizacyjnej przy Wydziale Wojskowym Związku Patriotów Polskich w Moskwie. W sierpniu 1944 został skierowany do Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN (kierownik Sekcji Śledczej), a od lipca 1945 był kierownikiem Biura Informacji Departamentu I MBP, od stycznia 1946 zastępcą kierownika Wydziału do spraw Funkcjonariuszy, od czerwca 1946 p.o. naczelnika Wydziału do spraw Funkcjonariuszy, a od listopada 1949 dyrektorem Biura do spraw Funkcjonariuszy. W sierpniu 1953 został oddelegowany do Komisji Repatriacyjnej na Półwysep Koreański, a 1 września 1954 zwolniony z organów BP i przekazany do dyspozycji KC PZPR. W latach 1954–1959 reprezentował PRL jako ambasador w Korei Północnej. Następnie dyrektor Departamentu I Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W katach 1963–1967 ambasador w Wietnamie Północnym.

Był członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, PPR i PZPR.

Ożenił się z Ireną Reginą Reiss (1906–2003).

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera G-2a-28).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej” (10 października 1945)

Bibliografia

• Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza tom I 1944–1956, Redakcja naukowa Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2005.
• Jerzy Bednarek, Przestępczość wśród funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa w latach 1946–1950 w ocenie Biura do spraw Funkcjonariuszy MBP, „Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej”, tom 1, Warszawa 2008, s. 141–207.

Linki zewnętrzne

• Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-02-12] .