Jerzy Szalbierz
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1947 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1997 |
| Zawód, zajęcie |
artysta fotograf, fotoreporter |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jerzy Szalbierz (ur. 24 lutego 1947 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 16 grudnia 1997 tamże) – polski artysta fotograf, fotoreporter[1]. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików[2]. Członek Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego[1][3]. Członek kulturotwórczej grupy Stolik numer 1[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jerzy Szalbierz absolwent biologii Studium Nauczycielskiego w Gorzowie Wielkopolskim, związany z gorzowskim środowiskiem fotograficznym – mieszkał, pracował, tworzył w Gorzowie Wielkopolskim[4]. Miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia kreacyjna – w dużej części kolażowa oraz fotografia portretowa[4][1]. Zawodowo związany z fotografią jako fotoreporter pisma Celuloza w Kostrzynie, (od 1981) jako fotoreporter Ziemi Gorzowskiej oraz współpracujący fotoreporter z Gazetą Lubuską[1][4].
Jerzy Szalbierz był autorem oraz współautorem wielu wystaw fotograficznych[1][4][3]; indywidualnych i zbiorowych, w Polsce i za granicą. Jego fotografie były prezentowane na licznych wystawach pokonkursowych, gdzie zdobywały akceptacje, nagrody, wyróżnienia, dyplomy, listy gratulacyjne – w dużej części na Dorocznych Wystawach Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego[1][4][3]. Był członkiem Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego od 1974, gdzie w 1981 został przewodniczącym Komisji Artystycznej GTF[1]. W 1977 został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Związku Polskich Artystów Fotografików – od 1981 był kierownikiem Delegatury ZPAF w Gorzowie Wielkopolskim[2][1]. W 1978 został stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki, w 1981 za pracę fotoreportera – został laureatem nagrody Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej Prasa-Książka-Ruch, w 1991 został uhonorowany Nagrodą im. Waldemara Kućki[1].
Jerzy Szalbierz zmarł 16 grudnia 1997 – pochowany w Zaułku Zasłużonych, na cmentarzu w Gorzowie Wielkopolskim, upamiętniony tablicą wmurowaną w bruk gorzowskiego Starego Rynku (Aleja Gwiazd)[4][1][5]. W 1998 zorganizowano pośmiertną autorską wystawę fotografii Jerzego Szalbierza – w ówczesnym Centrum Promocji Stilonu, obecnym Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim[1].
Fotografie Jerzego Szalbierza mają w swoich zbiorach Biblioteka Narodowa w Warszawie, Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne, Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim oraz Muzeum Narodowe we Wrocławiu[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złota Odznaka Za Zasługi dla Województwa Gorzowskiego;
- Medal 40-lecia Polski Ludowej;
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”;
Źródło[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Szalbierz Jerzy – Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Gorzowie [online], web.archive.org, 13 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13].
- ↑ a b Byli członkowie ZPAF – Związek Polskich Artystów Fotografików [online], web.archive.org, 18 lipca 2018 [dostęp 2019-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-18].
- ↑ a b c d Jerzy Szalbierz [online], archive.li, 13 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-13].
- ↑ a b c d e f g Jerzy Szalbierz – Multimedialna Encyklopedia Gorzowa [online], web.archive.org, 13 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13].
- ↑ Pełen zadumy spacer po alejkach i wspomnienie o zasłużonych dla Gorzowa [online], archive.li, 13 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-13].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Uśmiechnięte Oko Pana Boga. gorzowwielkopolski.naszemiasto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-13)].
- Gorzów, moje miasto. Jurek Szalbierz. zofiakonopielko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-13)].