Przejdź do zawartości

Jezioro Otomińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otomińskie Jezioro
ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Otomin

Region

Pojezierze Kaszubskie

Wysokość lustra

110 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

0,4 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1,2 km
0,41 km

Hydrologia
Rodzaj jeziora

wytopiskowe

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Otomińskie Jezioro”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Otomińskie Jezioro”
Położenie na mapie powiatu gdańskiego
Mapa konturowa powiatu gdańskiego, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Otomińskie Jezioro”
Położenie na mapie gminy Kolbudy
Mapa konturowa gminy Kolbudy, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Otomińskie Jezioro”
Ziemia54°18′56″N 18°30′07″E/54,315556 18,501944

Jezioro Otomińskie (kaszb. Òtomënscze Jezoro) – jezioro w Polsce położone w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy na wschodnim krańcu Pojezierza Kaszubskiego przy turystycznych szlakach Wzgórz Szymbarskich, Kartuskim i Skarszewskim. Położone pośród malowniczego, dużego kompleksu leśnego z dominacją buczyn i lasów dębowo-bukowych. Stanowi element, należący do objętego ochroną Otomińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Zalicza się do jezior polodowcowych, które powstały na skutek wypełnienia się wodą wgłębień po lądolodzie Skandynawskim. Znajdując się w obszarze moreny dennej falistej stanowi typ jeziora wytopiskowego, o urozmaiconej linii brzegowej z licznymi zatoczkami i półwyspem. Organem właścicielskim jest Skarb Państwa, a trwały zarząd nad jeziorem sprawuje Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo Kolbudy. Obecnym dzierżawcą, odpowiedzialnym również za czystość jeziora i jego zarybianie jest Polski Związek Wędkarski oddział w Gdańsku.

Na skraju wąskiego półwyspu (w płd.-wsch. części jeziora) zlokalizowane jest wczesnośredniowieczne grodzisko (II poł. IX – poł. X w.). Ma ono budowę jednoczłonową, a kształtem przypomina trapez o wymiarach 70 × 60 metrów. We wschodniej części zachowane są pozostałości wału[1] odcinającego gród od strony lądu[2].

Jezioro pełni funkcje rekreacyjno-turystyczne dla mieszkańców Gdańska i pobliskich miejscowości Kowale, Sulmin. Ze względu na zanieczyszczenie bakteriologiczne nie jest dostępne do kąpieli, stanowi natomiast atrakcję dla wędkarzy. Charakteryzuje się bogactwem roślin, ryb i ptaków wodnych.

Ogólna powierzchnia: 40,74 ha

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W tej części grodziska wał miał najprawdopodobniej konstrukcję w postaci drewnianych skrzyń wypełnionych piaskiem.
  2. Jarosław Ellwart, Piotr Kalka, Archeologiczne zabytki Pomorza. Województwo pomorskie., 2017, s. 142–144.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]