Przejdź do zawartości

Jezioro Sławskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Sławskie
Sławskie Jezioro, Sławskie, Sława
Ilustracja
Jezioro Sławskie
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Sława, Radzyń, Lubiatów, Lubogoszcz, Józefów, Dąb

Region

Pojezierze Sławskie

Wysokość lustra

57,4[1] m n.p.m.

Wyspy

7

Morfometria
Powierzchnia

8,17 km²[2]

Wymiary
• max długość
• max szerokość


9,22 km[2]
1,65 km[2]

Głębokość
• średnia
• maksymalna


5,2[2] m
12,3[2] m

Długość linii brzegowej

24650 m[2]

Objętość

42664,8 tys.m³[2]

Hydrologia
Klasa czystości wody

III (2002 r.)[2]

Rzeki zasilające

Czernica, Cienica

Rzeki wypływające

Obrzyca

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sławskie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po prawej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sławskie”
Położenie na mapie powiatu wschowskiego
Mapa konturowa powiatu wschowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sławskie”
Położenie na mapie gminy Sława
Mapa konturowa gminy Sława, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sławskie”
Położenie na mapie Sławy
Mapa konturowa Sławy, blisko centrum na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Sławskie”
Ziemia51°53′11″N 16°01′12″E/51,886389 16,020000

Jezioro Sławskie – największe jezioro województwa lubuskiego, położone na Pojezierzu Sławskim, w powiecie wschowskim, w gminie Sława.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]
Jezioro Sławskie, widok ze Sławy
Jezioro Sławskie, widok z Radzynia (2015)
Czernica w Sławie (2017)

Długość efektywna 9200 m, szerokość efektywna – 1510 m, długość linii brzegowej misy jeziora 24 650 m. Na jeziorze występuje 7 wysp o łącznej powierzchni 10,6 ha. Jezioro zasilane jest, oprócz kilku mniejszych cieków, przez strugę Czernicę[3] z południowego wschodu i strugę Cienicę[4] z południowego zachodu. Z jeziora bierze swój początek rzeka Obrzyca odpływająca w kierunku północnym.

Według badań przeprowadzonych przez pracowników Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska, wody jeziora charakteryzują się niską jakością ze względu na skład fizyko-chemiczny oraz średnią jakością pod względem bakteriologicznym. Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest zrzut nieczystości z miejscowości nadbrzeżnych oraz kilkudziesięciu ośrodków wczasowych. Z badań wynika również, iż jakość wód jeziora obniża się systematycznie od pierwszego badania w 1991 r.[2] Wielokrotnie informowano też o złym stanie wody w jeziorze w latach 2015 – 2019[5]

Nad jeziorem stacjonuje grupa WOPRu Wschowa.

Hydronimia

[edytuj | edytuj kod]

Do połowy lat 30. XX wieku jezioro nazywane było Schlawaer See[6]. Podczas akcji germanizacyjnej nazw miejscowych i fizjograficznych historyczna nazwa została w 1937 r. zastąpiona przez administrację nazistowską sztuczną formą Schlesiersee[7]. 30 marca 1954 roku wprowadzono nazwę Sławskie Jezioro[8]. Obecnie państwowy rejestr nazw geograficznych jako nazwę główną jeziora podaje Sławskie Jezioro, jednocześnie wymienia nazwy dodatkowe i oboczne: Jezioro Sławskie, Sławskie oraz Sława[9]. Według spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Jezioro Sławskie[10].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu jeziora prowadzą:

Według danych z 2002 roku nad jeziorem znajdowało się 38 ośrodków wypoczynkowych i 3 pola namiotowe. Nad jeziorem znajduje się również kilka klubów żeglarskich.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Jańczak (red.), Atlas jezior Polski, t. I, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 18-19, ISBN 83-86001-29-1.
  2. a b c d e f g h i WIOŚ w Zielonej Górze, Komunikat o jakości wód jeziora Sławskiego w 2002 r.. [dostęp 2016-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-27)]. (pol.).
  3. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 47, ISBN 83-239-9607-5.
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 36, ISBN 83-239-9607-5.
  5. Wyborcza.pl [online], zielonagora.wyborcza.pl [dostęp 2020-04-08].
  6. Schlawa, Meßtischblatt nr. 2337, 1:25 000, 1935
  7. Schlesiersee, Meßtischblatt nr. 2337, 1:25 000, 1938
  8. Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 marca 1954 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (M.P. z 1954 r. nr 38, poz. 516, s. 470).
  9. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 124492
  10. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 316, ISBN 83-239-9607-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]