Jezioro Zyndackie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Zyndackie
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Zyndaki

Region

Pojezierze Mrągowskie

Wysokość lustra

134,1 m n.p.m.

Wyspy

jedna

Morfometria
Powierzchnia

39,5 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1120 m
480 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


4,0 m
10,3 m

Długość linii brzegowej

3370 m

Objętość

1592,0 tys. m³

Hydrologia
Rzeki zasilające

Bałowo

Rzeki wypływające

Bałowo

Położenie na mapie gminy Sorkwity
Mapa konturowa gminy Sorkwity, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zyndackie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zyndackie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zyndackie”
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego
Mapa konturowa powiatu mrągowskiego, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zyndackie”
Ziemia53°54′39″N 21°10′46″E/53,910833 21,179444

Jezioro Zyndackiejezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity[1].

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na Pojezierzu Mrągowskim, natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Pojezierza Mrągowskiego[2], w dorzeczu Babięcka StrugaKrutyniaPisaNarewWisła. Znajduje się 7 km w kierunku północnym od Sorkwit. Nad jego północnymi brzegami leży wieś Zyndaki[3]. W części północno-zachodniej ma połączenie z Jeziorem Warpuńskim, na południu wody odpływają w kierunku Jeziora Gielądzkiego[3]. Według państwowego rejestru nazw geograficznych ciek ten to Bałowo (część Krutyni)[4], natomiast według Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Olsztynie to Warpunka[5].

Linia brzegowa mało rozwinięta. Na jeziorze, w jego południowej części, znajduje się wyspa o powierzchni 0,2 ha. W okolicy brak jest lasów[3].

Według typologii rybackiej zalicza się do jezior sandaczowych[3].

Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego Jeziora Gielądzkie w zlewni rzeki Pisa – nr 35[6]. Na zbiorniku wodnym obowiązuje strefa ciszy[7].

W przesmyku między Jeziorem Warpuńskim a Jeziorem Zyndackim położone jest pruskie grodzisko w formie kopca o wymiarach podstawy ok. 35 × 17 m i wysokości 2 m[8].

Morfometria[edytuj | edytuj kod]

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 39,5 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 4,0 m, a maksymalna – 10,3 m (punkt ten znajduje się w północno-wschodniej części akwenu). Lustro wody znajduje się na wysokości 134,1 m n.p.m.[3] Objętość jeziora wynosi 1592,0 tys. m³[9]. Maksymalna długość jeziora to 1120 m, a szerokość 480 m. Długość linii brzegowej wynosi 3370 m[3].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 opracowanych w Państwowym Układzie Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 37,5 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 133,4 m n.p.m.[9]

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Na odcinku rzecznym pomiędzy Jeziorem Warpuńskim a Jeziorem Zyndackim występuje szczeżuja wielka (Anodonta cygnea)[8].

Jezioro leży na terenie obszaru chronionego krajobrazu Jezior Legińsko-Mrągowskich[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 404, ISBN 83-239-9607-5.
  2. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  3. a b c d e f Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Jeziora Pojezierza Mrągowskiego, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1998 (Przewodniki wędkarskie; 4), ISBN 83-87506-55-9, OCLC 749850823.
  4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 248255
  5. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Œrodowiska w Olsztynie, Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w 2008 roku, Elżbieta Kochańska (red.), Olsztyn: Biblioteka Monitoringu Środowiska, 2009, s. 23 [dostęp 2020-09-04].
  6. Załącznik nr 5 do rozporządzenia Nr 8 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 28 maja 2012 r. Wykaz obwodów rybackich zlewni rzeki Pisa, Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie, 28 maja 2012, s. 4 [dostęp 2020-09-03].
  7. Akweny objęte zakazem używania silników spalinowych [online] [dostęp 2020-09-04].
  8. a b Mazurski Park Krajobrazowy, Mazurski park krajobrazowy. Różnorodność biologiczna i kulturowa, Krzysztof Wittbrodt (red.), Krutyń: Wydawnictwo Labritta, 2019, s. 70, 176, ISBN 978-83-954839-2-9 [dostęp 2020-09-04].
  9. a b Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 361, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  10. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Obszaru chronionego krajobrazu Jezior Legińsko-Mrągowskich [online] [dostęp 2020-09-03].