John Pyke Hullah

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Pyke Hullah
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1812
Worcester

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1884
Londyn

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista, pisarz muzyczny

John Pyke Hullah (ur. 27 czerwca 1812 w Worcesterze, zm. 21 lutego 1884 w Londynie[1][2][3][4][5]) – brytyjski kompozytor, organista i pisarz muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się gry na fortepianie i kompozycji u Williama Horsleya[1][2][3][5]. W 1833 roku podjął studia wokalne u Gaetano Crivellego w Royal Academy of Music w Londynie[1][2][5]. Kompozycją zajmował się tylko na początku swojej kariery[1] i był w tej dziedzinie w dużej mierze samoukiem[2]. W 1836 roku wystawił w Londynie operę The Village Coquettes do libretta według tekstu Charlesa Dickensa[1][2]. Później napisał jeszcze dwie opery, The Barbes of Bassora (1837) i The Output (1838)[1][2].

Od 1837 roku pełnił funkcję organisty w Croydon Church[1][2][5]. W tym czasie zainteresował się stworzonym we Francji przez Louisa Bocquillona Wilhema system nauczania śpiewu i zajął się jego propagowaniem w Anglii[1][2][5]. W 1841 roku jego staraniem utworzono szkołę śpiewu dla nauczycieli w londyńskim Exeter Hall[1][2][4]. Od 1844 do 1874 roku wykładał ponadto w londyńskim King’s College[1][2][3][5]. Metoda nauczania Wilhelma-Hullaha zdobyła sobie dużą popularność, choć jednocześnie miała także swoich zadeklarowanych krytyków[1][2]. Wykształciło się na niej przeszło 25 tysięcy nauczycieli muzyki[4][5]. Z czasem została wyparta przez system Tonic sol-fa[1][4][5].

W latach 1870–1873 dyrygował koncertami studenckimi w Royal Academy of Music[1][2]. W 1872 roku został powołany na stanowisko rządowego inspektora do spraw muzyki[1][2][4]. W 1876 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Edynburskiego[1][2][4][5]. Był także honorowym członkiem Instituto Musicale we Florencji i Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie[1][2][4]. Komponował pieśni, wydał także kilka zbiorów utworów wokalnych[1][4].

W 1886 roku ukazała się biografia pt. A Life of John Hullah, napisana przez jego żonę[2].

Prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]

  • Wilhem’s Method of Teaching Singing Adapted to English Use (Londyn 1841)
  • Grammar of Vocal Music (Londyn 1843)
  • The Duty and Advantage of Learning to Sing (Londyn 1846)
  • A Grammar Musical Harmony (Londyn 1852, 2. wyd. 1872)
  • The History of Modern Music (Londyn 1862, 2. wyd. 1875)
  • A Grammar of Counterpoint (Londyn 1864)
  • Course of Lectures on the Third or Transition Period of Musical History (Londyn 1865, 2. wyd. 1876)
  • The Cultivation of the Speaking Voice (Londyn 1870)
  • Time and Tune in the Elementary Scholl (Londyn 1874, 2. wyd. 1875, 3. wyd. pt. Hullah’s Method of Teaching Singing 1880)
  • Music in the House (Londyn 1877)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 320. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1637–1638. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 398. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c d e f g h Podręczna encyklopedia muzyki kościelnej. opr. ks. Gerard Mizgalski. Poznań-Warszawa-Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1959, s. 209.
  5. a b c d e f g h i Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 174. ISBN 0-7201-2330-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]