José Miaja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
José Miaja
José Menanto Miaja
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1878
Oviedo

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1958
Meksyk

Przebieg służby
Lata służby

1898–1939

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Hiszpanii
Armia Ludowa Republiki Hiszpańskiej

Stanowiska

dowódca Frontu Centralnego[1]

Główne wojny i bitwy

wojna o Rif,
hiszpańska wojna domowa

Odznaczenia

José Miaja, właśc. José Menanto Miaja (ur. 20 kwietnia 1878 w Oviedo, zm. 14 stycznia 1958 w Meksyku) – hiszpański generał, minister wojny Republiki Hiszpańskiej (1936), przewodniczący Komitetu Obrony Madrytu (1936), dowódca Grupy Armii Strefy Centralno-Południowej[2] w czasie hiszpańskiej wojny domowej[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Akademii Piechoty w Toledo, do której wstąpił w 1896. Uczestniczył w wojnach w Maroku (1900) i z Republiką Rifu (1920–1927). W 1932 otrzymał stopień generała a w 1935 stanowisko ministra wojny II Republiki Hiszpańskiej. W czasie puczu zorganizowanego przez gen. Francisco Franco stanął po stronie republikańskiej, w listopadzie 1936 został przewodniczącym Madryckiej Rady Wojskowej. Dowodził w wielu bitwach, m.in. obronie Madrytu[4].

W 1937 został dowódcą Frontu Centralnego. W 1939 razem z płk Segismundo Casado zorganizował antyrządowy pucz, po którym oddał frankistowskim rebeliantom bez walki strefę centralno-południową wraz z Madrytem, chroniąc się w Oranie[5]. Po zwycięstwie sił frankistowskich opuścił Gandię udając się na wygnanie najpierw do Algierii i Francji a następnie do Meksyku gdzie zmarł w 1958[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lech Wyszczelski, Madryt 1936-1937 MON Warszawa 1986, s.168.
  2. Bron 1976 ↓, s. 55.
  3. a b Mała encyklopedia wojskowa MON Warszawa 1970, t.2, s.305
  4. Zygmunt Rynkiewicz, Leksykon bitew świata, Almapress Warszawa 2008, s.316.
  5. Lech Wyszczelski, Madryt 1936-1937 MON Warszawa 1986, s.201.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Bron: Bitwa nad Ebro i udział w niej Polaków. Warszawa: 1976.
  • Mała encyklopedia wojskowa, MON Warszawa 1970, t.2