Przejdź do zawartości

Julio Velasco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julio Velasco
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1952
La Plata

Pozycja

Trener

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
 Argentyna
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979–1982 Ferro Carril Oeste
1981–1983 Argentyna (asystent)
1983–1985 Tre Valli Jesi
1985–1989 Panini Modena
1989–1996 Włochy
1997–1998 Włochy
2001–2003 Czechy
2003–2004 Copra Piacenza
2004–2006 Cimone Modena
2006–2008 Gabeca Pallavolo
2008–2011 Hiszpania
2011–2013 Iran
2014–2018 Argentyna
2018–2019 Azimut Modena
2023 UYBA Busto Arsizio
2024– Włochy

Julio Velasco (ur. 9 lutego 1952 w La Plata) – argentyński siatkarz i trener siatkarski.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Julio Velasco pierwsze kontakty z siatkówką miał jeszcze podczas liceum i studiów, na których grał, a następnie trenował drużyny młodzieżowe. Pierwszą profesjonalną drużyną w karierze Velsaci była Ferro Carril Oeste, którą trenował w latach 1979–1982. W tym okresie zespół dominował w lidze argentyńskiej zdobywając cztery tytuły z rzędu. Sukcesy z klubem sprawiły, że był on również asystentem trenera reprezentacji Argentyny.

Następnie wyjechał do Włoch, gdzie trenował najpierw Tre Valli Jesi, a potem Panini Modena z którym odniósł największe sukcesy w karierze klubowej: Mistrzostwo Włoch (1986, 1987, 1988, 1989), Puchar Włoch (1986, 1988, 1989), Puchar CEV (1986) oraz trzykrotnie docierał do finału Pucharu Europy w latach 1987-1989, w którym jego zespół za każdym razem musiał uznać wyższość radzieckiego CSKA Moskwa.

Dzięki sukcesom z Panini Modena Velasco dostał angaż prowadzenia reprezentacji Włoch, z którą w latach 1989–1996 również odnosił sukcesy: dwukrotne mistrzostwo świata (1990, 1994), trzykrotne mistrzostwo Europy (1989, 1993, 1995), wicemistrzostwo olimpijskie (1996), pięciokrotny triumf w Lidze Światowej (1990, 1991, 1992, 1994, 1995), a także Puchar Świata (1995) i Puchar Wielkich Mistrzów (1993)[1].

Potem przez rok trenował kobiecą reprezentację Włoch, z którą zdobył złoty medal na Igrzyskach Śródziemnomorskich w Bari 1997. Następnie trenował: reprezentację Czech (2001–2003), włoską Copra Piacenza (2003–2004), włoską Pallavolo Modena (2004–2006), włoskie Gabeca Pallavolo (2006–2008) oraz reprezentację Hiszpanii (2008–2011), z którą w Pescarze zdobył srebrny medal igrzysk śródziemnomorskich 2009 oraz trzykrotnie docierał do finału Ligi Europejskiej (2009, 2010, 2011).

W latach 2011–2013 był trenerem reprezentacji Iranu, z którą dwukrotnie zdobył mistrzostwo Azji (2011, 2013).

W latach 2014–2018 trenował reprezentację Argentyny, a w latach 2018–2019 włoskie Azimut Modena. W 2019 roku poinformował o przejściu na emeryturę. W 2023 roku zdecydował się wrócić do pracy, podpisując kontrakt na sezon 2023/2024 z kobiecą drużyną UYBA Busto Arsizio[2].

W listopadzie 2023 włoska federacja siatkówki poinformowała, że od 1 stycznia 2024 Julio Velasco obejmie stanowisko selekcjonera kobiecej reprezentacji Włoch[3]. 21 listopada 2023 Argentyńczyk zrezygnował z prowadzenia UYBA Busto Arsizio[4].

Największe sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
  • Igrzyska Olimpijskie:
  • Liga Światowa:
  • Mistrzostwa Świata:
  • Mistrzostwa Europy:
  • Mistrzostwa Azji:
  • Igrzyska Śródziemnomorskie:
    • złoto 1997 (z Włochami kobiet)
    • srebro 2009 (z Hiszpanią)
  • Liga Europejska:
  • Puchar Świata:
  • Puchar Wielkich Mistrzów:
  • Mistrzostwa Argentyny:
    • złoto 1979, 1980, 1981, 1982 (z Ferro Carril Oeste)
  • Mistrzostwa Włoch:
  • Puchar Włoch:
  • Puchar Europy Mistrzów Klubowych:
  • Puchar CEV:
    • złoto 1986 (z Pallavolo Modena)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Julio Velasco sees bright future for Iran volleyball team [dostęp:2013-10-01] (ang.)
  2. Luca Muzzioli, Busto Arsizio: Sì, Velasco! [online], Volleyball.it, 21 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-21] (wł.).
  3. Fipav: Ufficiale, Julio Velasco CT dell’italdonne [online], Volleyball.it, 8 listopada 2023 [dostęp 2023-11-09] (wł.).
  4. Nota ufficiale UYBA Volley Busto Arsizio 21/11/23 [online], www.volleybusto.com, 21 listopada 2023 [dostęp 2023-11-21] (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]