Juliusz Ostoja-Zagórski
Rtm. Juliusz Ostoja-Zagórski (1916) | |
major kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1878 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 czerwca 1919 |
Przebieg służby | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Juliusz Ostoja-Zagórski (ur. 1 stycznia 1878 w Szyszygórach, zm. 23 czerwca 1919 w Gdańsku) – major kawalerii Legionów Polskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Szyszygórach pod Żytomierzem. Był synem Jana Zagórskiego (powstaniec styczniowy, wywieziony na Syberię, z której zbiegł do Francji) i Anny (dama dworu Romanowów, córka generała Kozłowa). Był starszym bratem Włodzimierza (ur. 1882), generała brygady Wojska Polskiego[1].
Został zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii. Na podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1898 i wcielony do 12 węgierskiego pułku ułanów w Székesfehérvár (niem. Stuhlweißenburg)[2]. Na porucznika awansował ze starszeństwem z 1 listopada 1902[3]. W latach 1902–1903 był adiutantem pułku[4][5].
Na skutek zwolnienia dyscyplinarnego z armii przebywał w Stanach Zjednoczonych pracując jako agent firmy żeglugi transoceanicznej Hamburg - America Line. Podczas I wojny światowej przybył na obszary polskie i w maju 1915 wstąpił do Legionów Polskich, jako „Juliusz Ostoja”. 24 czerwca 1915 w stopniu porucznika kawalerii został dowódcą 5 szwadronu kawalerii[6]. We wrześniu 1915 awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii. Po połączeniu z 17 października 1915 jednostek 5 i 6 szwadronu kawalerii w III dywizjon kawalerii (podporządkowany III Brygadzie Legionów Polskich), został jego dowódcą[7][8]. Po połączeniu II i III Dywizjonu Kawalerii 8 grudnia 1915 w 2 pułk ułanów, został mianowany jego dowódcą[9][10] Następnie był dowódcą 1 pułku ułanów od 1 stycznia 1916 do 25 września 1917. Z dniem 1 stycznia 1917 mianowany majorem kawalerii. Wskutek samowolnego oddalenia się ze stanowiska został zwolniony ze stanowiska.
W 1915 ożenił się z aktorką Haliną Bruczówną, która miała z nim walczyć na froncie[11].
Nie został przyjęty do Polskiej Siły Zbrojnej i Wojska Polskiego[12]. Zginął tragicznie 23 czerwca 1919 w Gdańsku i tam został pochowany[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Żelazny – Cesarstwo Niemieckie (1916)[13]
- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z dekoracją wojenną i mieczami (1917)[14]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości : Ostoja-Zagórski (Zagórski-Ostoja) Juliusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-05-17].
- ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 636, 733.
- ↑ Schematismus 1903 ↓, s. 662.
- ↑ a b Schematismus 1903 ↓, s. 765.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 769, w kolejnym roczniku nie figuruje.
- ↑ Wiktor Mondalski: Ostojacy. Lwów: nakł. Księgarni Gubrynowicza i Syna, 1916, s. 24.
- ↑ Wiesława Milewska, Janusz Tadeusz Nowak, Maria Zientara: Legiony Polskie 1914–1918. Kraków: Wydawnictwa Księgarni Akademickiej nr 54, 1998, s. 120. ISBN 83-7188-228-9.
- ↑ Wiktor Mondalski: Ostojacy. Lwów: nakł. Księgarni Gubrynowicza i Syna, 1916, s. 34.
- ↑ Janusz Tadeusz Nowak: Szlak Bojowy Legionów Polskich. Kraków: Wydawnictwo M, 2014, s. 25. ISBN 978-83-7595-857-7.
- ↑ Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 17.
- ↑ The Actress in Wartime [online], www.stagebeauty.net [dostęp 2020-03-18] .
- ↑ Łukasz Ulatowski: Czeremoszno. Academia.edu. [dostęp 2023-05-17].
- ↑ Z kraju i z poza kraju. „Kurier Warszawski”, s. 2, Nr 234 z 24 sierpnia 1916.
- ↑ Kronika. Odznaczenia w c. i k armii. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 102 z 5 maja 1917.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, grudzień 1898. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, grudzień 1902. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: K. K. Hof und Staatsdruckerei, grudzień 1903. (niem.).
- Oficerowie kawalerii Legionów Polskich 1914–1918
- Pochowani w Gdańsku
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Polacy odznaczeni niemieckim Krzyżem Żelaznym
- Urodzeni w 1878
- Zagórscy herbu Ostoja
- Zmarli w 1919
- Żołnierze III Brygady Legionów Polskich