Przejdź do zawartości

Józef Bonawentura Miączyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Bonawentura Miączyński
Herb
Herb Suchekomnaty
Rodzina

Miączyńscy herbu Suchekomnaty

Data urodzenia

17 marca 1731

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1787
Zawieprzyce

Ojciec

Piotr Michał Miączyński

Żona

Katarzyna Potocka

Dzieci

Ignacy Miączyński

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Józef Bonawentura Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 17 marca 1731, zm. 6 stycznia 1787 w Zawieprzycach[1]) – starosta makowiecki (1749), rokicki (1766), kamienopolski (1776), oleśnicki oraz śmidyński (1783), rotmistrz husarski polskiej kawalerii konnej, generał major wojsk koronnych, pan na Zawieprzycach. Kawaler Orderu Św. Stanisława (1777).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Piotra Michała Miączyńskiego oraz Antoniny „Beydo” - Rzewuskiej herbu Krzywda. Brat Adama Miączyńskiego ostatniego pisarza polnego koronnego. Wnuk Atanazego Miączyńskiego oraz Adama Rzewuskiego.

Mąż Katarzyny Potockiej z Potoka (k. Jędrzejowa), herbu Pilawa (Srebrna), córki Feliksa Potockiego, kasztelana słońskiego, i starościanki parczewskiej Marianny z Daniłowiczów, wnuczki Michała Potockiego oraz Zofii z Czarnieckich.

Większość starostw otrzymał w spadku od ojca, który wraz z wiekiem oddawał w ręce synów swój spadek. 3 lutego (1749) otrzymał po ojcu starostwo makowieckie (wedle drugiego aktu był to 10 grudnia 1752 roku). Mając 26 lat (1757) został generałem majorem wojsk koronnych. Również po ojcu został rotmistrzem chorągwi husarskiej (1776). Spory majątek, który zawdzięczał ojcu, a sam go pomnożył, przekazał swoim synom.

Potomkowie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]