Józef Hansz

Józef Hansz
	chorąży
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1890 ; Gniezno
Data i miejsce śmierci	27 marca 1970 ; Poznań
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	4 pułk strzelców wielkopolskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Józef Hansz (ur. 12 lutego 1890 w Gnieźnie, zm. 27 marca 1970 w Poznaniu) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana oraz Wiktorii ze Stolarków. Absolwent szkoły ludowej. W młodości pracował jako cieśla. W 1914 zmobilizowany do niemieckiego 54 pułku piechoty i w jego składzie walczył na froncie zachodnim I wojny światowej^[1]. Po zdemobilizowaniu, w 1918 wstąpił w Gnieźnie do Rady Robotniczo-Żołnierskiej. W grudniu tego roku, walcząc w szeregach 4 kompanii gnieźnieńskiej, wyzwalał miasto, a w styczniu 1919 dowodził grupą powstańców pod Zdziechową i w bitwie o Szubin^[1]. Od sierpnia 1919 w składzie 4 pułku strzelców wielkopolskich walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. 25 sierpnia 1920 na czele plutonu pod ostrzałem karabinów maszynowych zdobył brawurowym atakiem silnie broniony folwark Bielowszczyznę^[1]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i otrzymał awans na stopień chorążego^[1].

Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej. W 1926 został przeniesiony do 4 batalionu KOP „Dederkały”. W 1935 przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Dusznikach Wielkopolskich. W 1939 walczył w kampanii wrześniowej^[1]. Od 1950 zamieszkiwał w Poznaniu. Pochowany na miejscowym cmentarzu.

Był żonaty z Jadwigą z Zalewskich, miał córkę Irenę (ur. 1927)^[1]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 940)^[1]
Krzyż Walecznych^[1]
Medal Niepodległości – 17 marca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Polak (red.) 1991 ↓, s. 50.
↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFPolak_(red.)199150-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Polak (red.) 1991 ↓, s. 50.

[2] M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.

[1]

[2]