Język bada
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6800 (1989)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bhz | ||
| IETF | bhz | ||
| Glottolog | bada1261, bada1262 | ||
| Ethnologue | bhz | ||
| BPS | 0507 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bada (lub bada’, badak), także: tobada, ti’ara[2] – język austronezyjski używany na wyspie Celebes (Sulawesi) w Indonezji. Według danych z 1989 roku posługuje się nim blisko 7 tys. osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują fragment prowincji Celebes Środkowy oraz obszary przygraniczne w prowincji Celebes Południowy. W społeczności powszechna jest dwujęzyczność, znany jest także język indonezyjski[1]. Niemniej według doniesień z 2011 r. bada pozostaje w intensywnym użyciu, czemu sprzyja m.in. odizolowany charakter terenów zamieszkanych przez znaczną część ludności Bada[2].
Tworzy kontinuum wraz z blisko spokrewnionymi językami (bądź dialektami) behoa (besoa) i napu[2]. Czasem wyróżnia się język „bada besoa”, co uchodzi za nieścisłe; języki te są bowiem socjolingwistycznie odrębne[3].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bada, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Bada. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-20)]. (ang.).
- ↑ Ahmad Saro, Hanafi Sulaiman, Abdillah A. Rahim, Sudarmin Kuruda: Struktur Bahasa Besoa. Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1991, s. 1. ISBN 979-459-165-3. OCLC 1027432266. [dostęp 2023-05-31]. (indonez.).