Język laura
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
10 tys. (1997)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lur | ||
| IETF | lur | ||
| Glottolog | laur1249 | ||
| Ethnologue | lur | ||
| BPS | 0158 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język laura (a. laora) – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, jeden z języków wyspy Sumba; 10 tys. użytkowników (1997)[1].
Dzieli się na dwa dialekty: laura właściwy, mbukambero (bukambero)[1][2]. O ile w publikacji Ethnologue (wyd. 16–24) został wyróżniony jako oddzielny język, to z innych doniesień (1900) wynika, że chodzi o niezbyt odrębny dialekt języka wewewa[3]; tak też sklasyfikowali go autorzy bazy danych Glottolog, kwestionując zasadność klasyfikacji Ethnologue[2][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Laura, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Laura. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-07)]. (ang.).
- ↑ van der Velden 1900 ↓, s. 57.
- ↑ Hammarström 2015 ↓, s. s63.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Harald Hammarström. Ethnologue 16/17/18th editions: A comprehensive review. „Language”. 91 (3), s. s1–s188, 2015. DOI: 10.1353/lan.2015.0049. [dostęp 2024-08-30]. (ang.).
- J. H. van der Velden. Proeve eener spraakleer van de Laoraneesche taal. „Tijdschrift voor Indische Taal-, Land- en Volkenkunde”. 42, s. 57–101, 1900. [dostęp 2024-08-30]. (niderl.).