Język ndom
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1200 (2002) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nqm | ||
| IETF | nqm | ||
| Glottolog | ndom1245 | ||
| Ethnologue | nqm | ||
| BPS | 1086 1 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ndom – język papuaski z grupy kolopom, używany na wyspie Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji[1]. Według danych z 2002 r. posługuje się nim 1200 osób[2].
Według danych Peta Bahasa jego użytkownicy zamieszkują wieś Kalilam (dystrykt Kimaam, kabupaten Merauke)[3]. W 1949 r. do obszaru tego języka zaliczono sześć miejscowości: Kariràm (Kalilam), Fatàgh (Kambrada), Murùba, Wétaghu, Pembrö, Subèndar[4]. Sama społeczność określa się mianem Ndòm-wér („ludność Ndom”), a swój język nazywa Ndom-bānà („język ndom”)[5].
Występuje w nim szóstkowy system liczbowy[6][7].
Wczesne dane nt. języków wyspy (w tym ndom) zebrał misjonarz P. Drabbe, autor artykułu z 1949 r.[8] Dostępne materiały dot. ndom ograniczają do list słownictwa i pobieżnych opisów[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ndom, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ Bahasa Ndom. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (indonez.).
- ↑ Drabbe 1949 ↓, s. 1.
- ↑ Drabbe 1949 ↓, s. 2.
- ↑ Owens 2001 ↓, s. 54.
- ↑ Ndom. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (ang.).
- ↑ Drabbe 1949 ↓.
- ↑ Timothy Usher: Ndom. [w:] NewGuineaWorld [on-line]. Linguistik Zentrum Zürich, Universität Zürich. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicholas Evans, Wayan Arka, Matthew Carroll, Yun Jung Choi, Christian Döhler i in.: The languages of Southern New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 641–774, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-006. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Petrus Drabbe. Bijzonderheden uit de talen van Frederik-Hendrik-Eiland: Kimaghama, Ndom en Riantana. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 105 (1), s. 1–24, 1949. DOI: 10.1163/22134379-90002486. ISSN 0006-2294. OCLC 5170331619. JSTOR: 27859619. (niderl.).
- Kay Owens. The work of Glendon Lean on the counting systems of Papua New Guinea and Oceania. „Mathematics Education Research Journal”. 13 (1), s. 47–71, 2001. DOI: 10.1007/bf03217098. ISSN 1033-2170. OCLC 425584496. [dostęp 2022-05-15]. [zarchiwizowane z adresu 2015-09-26]. (ang.).