Język tebi
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
220 (2005)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | dmu | ||
| IETF | dmu | ||
| Glottolog | dubu1240 | ||
| Ethnologue | dmu | ||
| BPS | 1133 1 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tebi (a. tepi)[2], także dubu[1][2] – język papuaski z rodziny języków pauwasi[3], używany w prowincji Papua w Indonezji, przez mieszkańców wsi Dubu (dystrykt Web, kabupaten Keerom)[2]. Według danych z 2005 roku posługuje się nim 220 osób[1].
Jest wyraźnie zagrożony wymarciem, jego użytkownicy to osoby w podeszłym wieku. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski papuaski[1].
W literaturze bywa nazywany „dubu”, ale sami jego użytkownicy preferują określenie „tebi”, które jest uważane za pierwotną nazwę języka[4].
Podobnie jak pozostałe języki pauwasi jest słabo opisany (dostępne są listy słownictwa). Jego najbliższym krewnym ma być towei (również z grupy zachodniej języków pauwasi), jednakże oba języki są na tyle od siebie odrębne (a zarazem od pozostałych języków pauwasi), że ich klasyfikacja pozostaje niepewna[3]. Ograniczone dane z języków yafi i tebi (m.in. paradygmaty zaimków) sugerują przynależność języków pauwasi do rodziny transnowogwinejskiej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tebi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Bahasa Dubu. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- ↑ a b Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 73
- ↑ Randy Lebold, Myung-Young Lee: Survey Report on the Emem Language of Papua, Indonesia. Dallas: SIL International, 2016, s. 2, seria: SIL Electronic Survey Reports 2016-008. [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
- ↑ Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 74
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–195, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).