Język uvea zachodni
| Obszar |
wyspa Ouvéa (Nowa Kaledonia) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2200 (2009)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | uve | ||
| IETF | uve | ||
| Glottolog | west2516 | ||
| Ethnologue | uve | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język uvea zachodni, język zachodniouwejski[2], także fagauvea[3] – język austronezyjski używany na wyspie Ouvéa w Nowej Kaledonii, należący do języków polinezyjskich. Jest to jeden z dwóch lokalnych języków wyspy (obok iaai)[4][5]. Rodzime określenie tego języka to Fagauvéa[6].
Według danych z 2009 roku posługuje się nim 2200 osób, z czego 51% zamieszkuje stolicę kraju[1]. Uvea zachodni znany jest też znacznej części użytkowników języka iaai. Obie grupy wchodzą ze sobą w bliski kontakt[4]. Obszar tego języka obejmuje północne (Heo) i południowe (Muli, Faava, Lekiny) fragmenty wyspy Ouvéa[5].
W uvea zachodnim zaznaczyły się wpływy iaai, zwłaszcza na poziomie leksyki i systemu fonemicznego[7]. Jest jedynym spośród języków polinezyjskich, który wykorzystuje piątkowy (kwinarny) system liczbowy (prawdopodobnie wykształcony pod wpływem iaai). Niemniej rodzime liczebniki są używane stosunkowo rzadko, preferuje się formy iaai i francuskie[8]. W zakresie podstawowej leksyki, składni i procesów derywacji uvea zachodni zachował cechy polinezyjskie[7].
Został opisany w postaci słownika z 1987 r.[9]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- język uvea wschodni (walisyjski)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Fagauvea, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Huptyś 2014 ↓, s. 79.
- ↑ Lynch, Ross i Crowley 2002 ↓, s. 889.
- ↑ a b Lynch 2002 ↓, s. 776.
- ↑ a b Ozanne-Rivierre 1994 ↓, s. 524.
- ↑ West Uvean language and alphabet. Omniglot. [dostęp 2024-08-03]. (ang.).
- ↑ a b Ozanne-Rivierre 1994 ↓, s. 526.
- ↑ Faga Uvea / West Uvea. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-07)]. (ang.).
- ↑ Kenneth James Hollyman: De muna fagauvea I: dictionnaire fagauvea-français. Auckland: Linguistic Society of New Zealand, 1987. ISBN 0-9597603-3-4. OCLC 20331473. (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szymon Huptyś: Języki antypodów. Współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014. ISBN 978-83-233-3778-2. OCLC 898263549. [dostęp 2023-10-07]. (pol.).
- Listing of Oceanic languages, by subgroup. W: John Lynch, Malcolm Ross, Terry Crowley: The Oceanic Languages. Richmond: Curzon Press, 2002, s. 877–890. DOI: 10.4324/9780203820384. ISBN 978-0-203-82038-4, ISBN 978-0-415-68155-1. ISBN 978-0-7007-1128-4. OCLC 847627595. [dostęp 2021-08-19]. (ang.).
- John Lynch: Iaai. W: John Lynch, Malcolm Ross, Terry Crowley: The Oceanic Languages. Richmond: Curzon Press, 2002, s. 776–791. DOI: 10.4324/9780203820384. ISBN 978-0-203-82038-4, ISBN 978-0-415-68155-1. ISBN 978-0-7007-1128-4. OCLC 847627595. (ang.).
- Françoise Ozanne-Rivierre: Iaai loanwords and phonemic changes in Fagauvea. W: Tom Dutton, Darrell T. Tryon (red.): Language Contact and Change in the Austronesian World. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 523–550, seria: Trends in Linguistics. Studies and Monographs 77. DOI: 10.1515/9783110883091.523. ISBN 978-3-11-088309-1. OCLC 853258768. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- West Uvean language and alphabet. Omniglot. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).