Kłujek kamienny
| Cottoperca gobio[1] | |||
| (Günther, 1861) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kłujek kamienny | ||
| Synonimy | |||
| |||
Kłujek kamienny[2] (Cottoperca gobio) – gatunek ryby z rodziny kłujkowatych, jeden z dwóch, obok Cottoperca trigloides, przedstawicieli rodzaju Cottoperca[3].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek w 1861 opisał Albert Günther jako Aphritis gobio na łamach „Annals and Magazine of Natural History” na podstawie dwóch syntypów ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie – BMNH 1857.6.13.96 i BMNH 2011.11.22.2. Pierwszy to wypchany okaz długości 17,5 cala pochodzący z osady Port Famine na północnym brzegu Cieśniny Magellana (nieistniejącej obecnie, podawanej jako miejsce typowe), drugi – połowa skóry znajdująca się dawniej w zbiorach muzeum londyńskiego Zoological Society[3][4]. Do rodzaju Cottoperca gatunek przeniósł Izumi Nakamura w 1986[3]. Nazwa rodzaju pochodzi od greckich „kottos” i „perke”, oznaczających odpowiednio rybę i okonia[5].
Występowanie i środowisko[edytuj | edytuj kod]
Ryba morska. Zasiedla południowo-wschodni Ocean Spokojny i południowo-zachodni Ocean Atlantycki, u wybrzeży zarówno chilijskiej, jak i argentyńskiej części Patagonii[5], wokół Falklandów i Georgii Południowej[2]. Prowadzi zwykle przydenny, osiadły tryb życia. Jest rybą mało ruchliwą. Za schronienie służą jej kamienie, szczeliny skalne, glony[2]. Wśród drapieżników są m.in. płaszczki Bathyraja brachyurops i raszple Squatina guggenheim, a także Salilota australis z rodziny morowatych[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Ciało wydłużone, z dużą głową[2]. Dorasta do 80 cm długości całkowitej[5], długość przeciętna – 10–25 cm[2]. Wymiary przykładowego osobnika w odniesieniu do długości całkowitej: długość standardowa – 83,8%, głębokość ciała – 23,4%, długość głowy – 34,5%. Średnica oka – 18,6% długości głowy[5]. Głowa pokryta skostniałymi płytkami[2]. Dwie płetwy grzbietowe, pierwsza z 7–8 promieniami twardymi, druga z 21–23 promieniami miękkimi. Jedna płetwa odbytowa z 21–23 promieniami miękkimi. Płetwy piersiowe z 16–18 promieniami miękkimi. Płetwy brzuszne przesunięte w kierunku głowy, przed pierwszą płetwą grzbietową, z jednym cierniem i 5 promieniami miękkimi. Jedna linia boczna[5]. Skóra jest naga. Na pokrywie skrzelowej jeden dość duży, ostry, acz płaski kolec, którego ukłucia są bardzo bolesne[2].
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Dieta tej ryby jest urozmaicona. Wśród niej są inne ryby, m.in. Agonopsis chiloensis z rodziny lisicowatych, płaszczka Bathyraja albomaculata, antar patagoński (Dissostichus eleginoides), Iluocoetes fimbriatus z rodziny węgorzycowatych, Macruronus magellanicus z rodziny morszczukowatych, błękitek południowy (Micromesistius australis), Patagonotothen ramsayi i Patagonotothen tessellata z rodziny nototeniowatych, Salilota australis z rodziny morowatych, Sprattus fuegensis z rodziny śledziowatych, a także Doryteuthis gahi z rodziny kalmarowatych, różne gatunki szczętek, wężowideł, salp, również mątwy, jak Semirossia patagonica. Żywi się także ślimakami i wieloszczetami. Zdarzają się również przypadki kanibalizmu[5].
Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]
Poławiana sporadycznie, jako przyłów denny. Mięso chude, białe, o niewielkiej przydatności przemysłowej i spożywczej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cottoperca gobio, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2018-07-31] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 460.
- ↑ a b c Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 lipca 2018 [dostęp 2018-07-31] (ang.).
- ↑ Albert Günther. On three new trachinoid fishes. „Annals and Magazine of Natural History”. 7, s. 85-90, 1861. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Cottoperca gobio (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp: 2018-07-31