Kacper Ciołkosz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kacper Ciołkosz
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1875
Zręcin

Data i miejsce śmierci

15 maja 1942
Groß-Rosen

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Kacper Ciołkosz (ur. 6 stycznia 1875 w Zręcinie, zm. 15 maja 1942 w obozie koncentracyjnym Groß-Rosen) − polityk, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, nauczyciel oraz aktywista społeczny, zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Zręcin w powiecie krośnieńskim, jako dziecko Konstantego i Agnieszki z Sajdaków. Po ukończeniu gimnazjum w Jaśle rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów w 1899 roku objął posadę w krakowskich szkołach średnich, wtedy również założył rodzinę. Ożenił się z Marią Idzikowską, z którą miał dwóch synów: Adama, również polityka socjalistycznego oraz Zbysława, konstruktora lotniczego. W 1903 roku przeniósł się do Tarnowa. Tam, poza pracą, zajmował się działalnością społeczną i polityczną. W 1906 roku był założycielem i prezesem Towarzystwa Demokratycznego, o antyendeckim programie. Napisał dramat „Ofiary”, opowiadający o wydarzeniach z powstania styczniowego, publikował również w tarnowskim tygodniku „Pogoń”, a w 1908 roku współuczestniczył w założeniu Biblioteki Publicznej (istniejącej do dziś jako Miejska Biblioteka Publiczna im. Juliusza Słowackiego w Tarnowie).

W 1918 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej i wkrótce został przewodniczącym Okręgu Komitetu Robotniczego PPS. Był redaktorem i wydawcą organów prasowych partii: „Sztandaru Polskiego” i „Gazety Tarnowskiej”. W listopadzie 1923 roku, podczas strajku generalnego robotników w mieście, doszło do starć z policją, w których zginęło siedmiu strajkujących. Organizatorzy byli później szykanowani, a Kacper Ciołkosz zmuszony do odejścia z pracy na emeryturę.

Podczas okupacji niemieckiej współorganizował konspiracyjne struktury PPS. Aresztowany przez gestapo trafił do obozu koncentracyjnego w Groß-Rosen, gdzie został zamordowany 15 maja 1942 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Barbara Sawczyk, Maria Sąsiadowicz, Ewa Stańczyk, Ocalić od zapomnienia... Patroni tarnowskich ulic. Tom I, Tarnów: Miejska Biblioteka Publiczna im. Juliusza Słowackiego, 2003, ISBN 83-915445-2-4, OCLC 749304724.
  • M.Markiewicz, J.Szczur, W.Żurkiewicz Zręcin 1227-1945, Zręcin 2002