Kafir (islam)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kafir (arab. ‏كافر‎kāfir; w l. mn. ‏كفّار‎kuffār) – niejednoznacznie rozumiany termin w islamie, tłumaczony dawniej jako „niewierny”, obecnie jako „bałwochwalca” lub „nie-muzułmanin”[1].

We wczesnośredniowiecznym języku arabskim, użytym w Koranie, wyraz ten określa osobę która „ukrywa, zaprzecza lub nie chce zauważać swoich ubytków (niedoskonałości charakteru/psychiki) w wyniku czego deklaruje się jako jednostka niegodziwa, wyznająca błędną ścieżkę ideologiczno-egzystencjonalną, a także jako taka jednostka, która boi się dorosnąć do tego, aby wziąć na siebie pierwotną odpowiedzialność za własny los, a tym samym ucieka od prawdy absolutnej/spirytualnej/boskiej, czyli od zbawienia duszy”[2].

Interpretacje[edytuj | edytuj kod]

Różne historyczne i współczesne szkoły koraniczne i odłamy islamu różnie interpretują termin „niewierni”:

  • Najbardziej fundamentalistyczne szkoły muzułmańskie (m.in. wahhabici) stosują nazwę kafir do wszystkich niesunnitów, a więc nie tylko wyznawców religii niemuzułmańskich, ale też na przykład szyitów.
  • Zdecydowana większość szkół teologicznych określenie kafir stosuje do wyznawców religii innych niż islam, przy czym istnieją kontrowersje, czy niektóre religie wywodzące się z islamu (np. druzyzm, a zwłaszcza jezydyzm) są jeszcze religiami islamskimi, czy ich daleko posunięte odmienności kwalifikują je jako religie nieislamskie.
  • Liberalne doktryny muzułmańskie określają mianem kafir wyłącznie wyznawców religii innych niż islam, chrześcijaństwo, judaizm i sabeizm. Przy tej interpretacji wyznawcy trzech ostatnich kategorii (których prorocy uznawani za wysłanników Allaha) tworzą grupę tzw. ludzi Księgi (ahl al-kitāb, dhimmi) – pośrednią pomiędzy wyznawcami islamu a niewiernymi. Niektórzy muzułmanie (w szczególności imamici z Iranu) do ludzi Księgi zaliczają z powodów historycznych zaratusztrian zamiast (lub obok) sabejczyków.
  • Niektóre (bardziej liberalne) interpretacje Koranu określają mianem kafir wyłącznie osoby, które odrzuciły wiarę w Boga oraz moralność (a więc np. satanistów), nie zaś wyznawców innych religii ani nawet ateistów.
  • Według większości szkół pierwotnego charydżyzmu (obecnie nieistniejących) kafirem można nazwać kogoś, kto popełnił ciężki grzech.
  • Niemal wszystkie interpretacje islamu za niewiernych uznają apostatów (murtadd).
  • Za niewiernych uważani są także członkowie religii, których nie da się pogodzić z islamem, a także wyznawców islamu niepoprawnie interpretujących Koran.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Glossary, [w:] John Ralph Willis (red.), Studies in West African Islamic History, Volume 1: The Cultivators of Islam, wyd. 1st, London and New York: Routledge, 1979, s. 197, ISBN 978-1-138-23853-4, Cytat: Kufr: Unbelief; non-Muslim belief (Kāfir = a non-Muslim, one who has received no Dispensation or Book; Kuffār plural of Kāfir)..
  2. Who is a Kaafir? na IslamOnline.net. [dostęp 2021-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-03)].