Kajetan Ożarowski

Kajetan Ożarowski
	; Rawicz
Rodzina	Ożarowscy herbu Rawicz
Data urodzenia	1767
Data śmierci	1811
Ojciec	Piotr Ożarowski
Matka	Elżbieta Pac
Żona	Cecylia Plater-Broel
Dzieci	Wiktor Ożarowski,; Ludwika Ożarowska,; Józefa Ożarowska,; Julia Ożarowska,; Cecylia Ożarowska,; Maria Ożarowska,; Maurycy Ożarowski,; Ludwik Ożarowski,; Konstanty Ożarowski
	Odznaczenia

Kajetan Dominik Ożarowski herbu Rawicz (ur. w 1767 roku – zm. w 1811 roku) – generał wojsk polskich, syn hetmana Piotra Ożarowskiego, starszy brat Adama Ożarowskiego, kawaler maltański (w zakonie po 1793 roku), kawaler Honoru i Dewocji^[1], hrabia.

Początkowo był adiutantem hetmana polnego litewskiego Aleksandra Michała Sapiehy, następnie służył w kawalerii francuskiej skąd wyszedł z rangą porucznika.

Wstąpił do wojska polskiego 1 września 1789 do 1 Brygady Małopolskiej Kawalerii Narodowej. Kampanię 1792 wojny polsko-rosyjskiej odbył w stopniu majora. 18 października 1793 roku^[2] za sprawą ojca awansował z majora bezpośrednio na brygadiera – dowódcę 1 Brygady. W 1793 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[3]. 29 maja 1794 Tadeusz Kościuszko awansował go na generała majora.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 220.
↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 141.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 208.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.

[1] Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 220.

[CITEREFMachyniaSrzednicki2002141-2] Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 141.

[3] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 208.

[1]

[2]

[3]