Kamienica Cechu Krawców w Warszawie
 nr rej. 220 z 1.07.1965
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Kondygnacje |
4 |
| Ukończenie budowy |
1 poł. XVIII w. |
| Ważniejsze przebudowy |
poł. XIX w. |
| Zniszczono | |
| Odbudowano | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′39,9″N 21°00′49,3″E/52,244417 21,013694
| |
Kamienica Cechu Krawców, Krawiecka – kamienica wzniesiona w pierwszej połowie XVIII wieku, znajdująca się przy ul. Krakowskie Przedmieście nr 41 w Warszawie. Zbudowana została z przeznaczeniem na siedzibę cechu krawców.
Najpierw był to budynek trzykondygnacyjny, trzyosiowy i posiadający mansardowy dach. W 1809 mieszkał w niej poeta J. Bielawski.
Przebudowa mająca miejsce w połowie XIX wieku spowodowała utratę pierwotnych cech architektonicznych.
W 1939 kamienica uległa częściowemu zburzeniu, a w 1944 została całkowicie zniszczona.
W latach 1947–1949 budynek odbudowano według projektu Kazimierza Biernackiego. Umieszczono w nim Dom Cechu Krawców m.st. Warszawy. W elewacji frontowej znajdują się emblematy cechu oraz tablica pamiątkowa poświęcona Władysławowi Reymontowi. Kamienica posiada barokową dekorację.