Kamusznik czarnogłowy
| Arenaria melanocephala[1] | |||
| (Vigors, 1829) | |||
.jpg) Szata godowa | |||
 Szata spoczynkowa | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kamusznik czarnogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 okres lęgowy przeloty zimowiska | |||
Kamusznik czarnogłowy[4] (Arenaria melanocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący zachodnie wybrzeża Ameryki Północnej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
- Morfologia
- Długość ciała 22–25 cm; masa ciała 97–169 g; rozpiętość skrzydeł 48 cm[2].
- Głowa, pierś i plecy czarne. Między oczami i dziobem widoczna jasna plama. Na czole, ciemieniu, bokach głowy, piersi i szyi białe cętki. Dorosłe ptaki zimą i młodociane bez białych plamek, głowa, pierś oraz boki brązowe. W locie widać charakterystyczne białe, łuskowane ramiona, białe paski na lotkach II rzędu i wewnętrznych lotkach I rzędu, biały dół pleców oraz kuper. Dziób ciemny, krótki i lekko podgięty. Nogi ciemne, krótkie.
- Zasięg, środowisko
- Często widywany na kamienistych wybrzeżach z naniesionymi wodorostami. Zamieszkuje zachodnią i południową Alaskę. Zimuje na północnoamerykańskich wybrzeżach – od południowo-wschodniej Alaski po północno-zachodni Meksyk[2].
- Lęgi
- Lęgnie się od połowy maja do późnego czerwca. Gniazdo stanowi płytkie zagłębienie w ziemi wśród traw lub turzyc, zwykle wyścielone źdźbłami traw. Samica składa 3–4 żółtawozielone jaja z ciemnym plamkowaniem. Wysiadują oboje rodzice przez 22–24 dni, samiec głównie w nocy. Pisklęta opuszczają gniazdo wkrótce po wykluciu. Po około 23 dniach potrafią latać na małe odległości, w wieku 28–30 dni latają już dobrze[6].
- Pożywienie
- W sezonie lęgowym głównie owady, a także nasiona i jagody. Poza sezonem lęgowym głównie morskie bezkręgowce takie jak mięczaki, skorupiaki czy morskie robaki[6].
- Status
- IUCN uznaje kamusznika czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 95 tysięcy osobników[7]. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arenaria melanocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Black Turnstone (Arenaria melanocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].
- ↑ a b c Arenaria melanocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 (1840) - biegusy (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-02].
- ↑ P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
- ↑ a b Nicole Bouglouan: Black Turnstone Arenaria melanocephala. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
- ↑ Black Turnstone Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-09]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).