Przejdź do zawartości

Kamusznik czarnogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamusznik czarnogłowy
Arenaria melanocephala[1]
(Vigors, 1829)
Ilustracja
Szata godowa
Ilustracja
Szata spoczynkowa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Rodzina

bekasowate

Podrodzina

biegusy

Plemię

Arenariini

Rodzaj

Arenaria

Gatunek

kamusznik czarnogłowy

Synonimy

Strepsilas melanocephalus Vigors, 1829[2]

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     przeloty

     zimowiska

Kamusznik czarnogłowy[4] (Arenaria melanocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący zachodnie wybrzeża Ameryki Północnej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Morfologia
Długość ciała 22–25 cm; masa ciała 97–169 g; rozpiętość skrzydeł 48 cm[2].
Głowa, pierś i plecy czarne. Między oczami i dziobem widoczna jasna plama. Na czole, ciemieniu, bokach głowy, piersi i szyi białe cętki. Dorosłe ptaki zimą i młodociane bez białych plamek, głowa, pierś oraz boki brązowe. W locie widać charakterystyczne białe, łuskowane ramiona, białe paski na lotkach II rzędu i wewnętrznych lotkach I rzędu, biały dół pleców oraz kuper. Dziób ciemny, krótki i lekko podgięty. Nogi ciemne, krótkie.
Zasięg, środowisko
Często widywany na kamienistych wybrzeżach z naniesionymi wodorostami. Zamieszkuje zachodnią i południową Alaskę. Zimuje na północnoamerykańskich wybrzeżach – od południowo-wschodniej Alaski po północno-zachodni Meksyk[2].
Lęgi
Lęgnie się od połowy maja do późnego czerwca. Gniazdo stanowi płytkie zagłębienie w ziemi wśród traw lub turzyc, zwykle wyścielone źdźbłami traw. Samica składa 3–4 żółtawozielone jaja z ciemnym plamkowaniem. Wysiadują oboje rodzice przez 22–24 dni, samiec głównie w nocy. Pisklęta opuszczają gniazdo wkrótce po wykluciu. Po około 23 dniach potrafią latać na małe odległości, w wieku 28–30 dni latają już dobrze[6].
Pożywienie
W sezonie lęgowym głównie owady, a także nasiona i jagody. Poza sezonem lęgowym głównie morskie bezkręgowce takie jak mięczaki, skorupiaki czy morskie robaki[6].
Status
IUCN uznaje kamusznika czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 95 tysięcy osobników[7]. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Arenaria melanocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Black Turnstone (Arenaria melanocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-02].
  3. a b c Arenaria melanocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 (1840) - biegusy (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-02].
  5. P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
  6. a b Nicole Bouglouan: Black Turnstone Arenaria melanocephala. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-02]. (ang.).
  7. Black Turnstone Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-09]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]