Karl Erb
 Karl Erb, 1912 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Karl Erb (ur. 13 lipca 1877 w Ravensburgu, zm. 13 lipca 1958 tamże[1][2][3]) – niemiecki śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był muzycznym samoukiem[1][2][3]. Zadebiutował jako śpiewak w 1907 roku w teatrze dworskim w Stuttgarcie[1][2] rolą w Der Evangelimann Wilhelma Kienzla[3]. Związany był z teatrami operowymi w Lubece (1908–1910), Stuttgarcie (1910–1913) i Monachium (1913–1925)[1][2][3]. Od 1925 roku występował w Städtische Oper w Berlinie[1]. W 1930 roku uległ poważnemu wypadkowi i wycofał się ze sceny operowej, występując odtąd wyłącznie jako artysta koncertowy[1].
Zasłynął jako odtwórca partii tenorowych w pasjach J.S. Bacha i interpretator pieśni Franza Schuberta[1]. W 1917 roku kreował rolę tytułową w prapremierowym przedstawieniu opery Hansa Pfitznera Palestrina[2][3].
W latach 1921–1932 był żonaty ze śpiewaczką Marią Ivogün[2]. Jego osoba stała się inspiracją dla postaci śpiewaka Erbego w powieści Thomasa Manna Doktor Faustus[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 41. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1030. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 145. ISBN 978-0-19-533765-5.